Tað eru nú skjótt átta ár síðani Føroya Banki og Sjóvinnubankin vóru í so svárari neyð, at teimum tørvaði andahjálp. Upphæddirnar, sum landsstýrið settu í bankarnar vóru ikki smáar, men nú so long tíð
sflokkin, hvussu ein slík skipan verður. Tað má ikki verða ein skipan, sum ger at reiðarar koma í neyð av pengum og eggjar teimum til at keypa fleiri bilar, fleiri ekkolodd, fleiri radarar og annað, bara
eins og vit tosa við urguleikara, deknin, ein forsangara og eitt kirkjufólk. Fyrsta greinin ”Sama neyð og sama svar í 85 ár” kann lesast við at trýsta her.
Johnum meira deyður enn livandi. Ein annar var við báti í læknaørindum, sum kollsigldi. Hann varð við neyð og deyð bjargaður av manningini á bátinum. Lise minnist ommuna greiða frá, at eina ferð var John farin [...] Føroyum og var her sum smádrongur, og at hann tí helst megnaði føroyska málið. Hetta var hildið at vera neyðugt fyri læknan, sum setast skuldi í starvið, tí royndirnar hava prógvað, at læknin og sjúklingurin
orsøk. ? Upp í saman trúttaði Bergleif niður í systir mína: »Tú ert neyðtikin av pápa tínum! Tú ert neyð-tik-in av pápa tínum! Sig tað bara! Sig tað bara!« Teir søgdu, at henni nýttist bert at siga ja, so [...] avhoyringina. Eigur at fáa avleiðingar Guggan fór beina leið til ein annan løgreglumann og kærdi sína neyð. Hesin ráddi henni til at søkja sær løgfrøðiliga hjálp, men higartil er einki hent í málinum. Sambært
leigubústøðum, er pínligt og ein óhoyrdur frekleiki. Tað er frekt ímóti teimum fólkunum, sum eru í neyð av støðuni; ímóti teimum 2.500, sum standa á okkara bíðilista; ímóti teim 262 húskjunum sum búgva
býráðið endurskoðaði fíggjarætlanina herfyri. Tað er í tøkum tíma, tí feløgini í Havn eru í svárari neyð. Avleiðingarnar av at ítróttarfeløgini ikki kunnu bjóða børnum og ungum inn, duga vit valla at meta
teir ganga í leysa seyðaull, sum sløðist á traðum og í høgunum. Trupulleikin er, at fuglarnir koma í neyð av hesum, tí hon verður fløkt um beinini, og sambært Sjúrði Hammer, lívfrøðingi, er lagnan hjá fleiri
neyðugt við fleiri rationaliseringum, um raksturin skal gerast lønandi. Samgonguleiðararnir kæra sína neyð um, at fiskivinnan er savnað á færri hondum. Tað er ein nátúrlig fylgja av teimum rationaliseringum
ættarlið undan honum roynt hana, var upprunin til, men ikki samtíðin sjálv. Tað farna gjørdi eina neyðuga vitan, eitt grundarlag til stöðutakan nú og frameftir, ikki eina afturlitshalgaða fyrimynd
