samfelagnum mugu vit ásanna, at vit liva í einum góðum og frælsum samfelag. Vit búgva væl, líða onga neyð materielt, og luksustrupulleikarnir eru heldur fleiri enn veruligi trupulleikarnir. Í heila tiki hevur
tí prestar og prædikumenn vitja so tíðum, og restini tekur lærarin sær av, »so mundi nøkur sál hava neyð har á staðnum?«. Og stressaðir ferðamenn, sum vitja, meina, at her má reinleikin búgva. Síðani vísir
seg mest opnan, er ivalest ”Bert eitt lítið bil”: Mangan er tað tungt at sita og stara og kæra sína neyð um alt sum er sovna inn í tómrúm og trákkast eftir løtum sum einaferð birtu í teg lív (…) Hálvan metur
nøkur trauma, hóast tú ikki vilt ganga við til tað. Høvundar brúka nógv hetta at skriva seg burtur úr neyð, vesæladømi, longsli og útlegd, og ótilvitað er tað terapi. Øll list er eitt slag av terapi og tað
stórt og dygdargott arbeiði hvør á sínum øki. At hjálpa samvitskufangum og at hjálpa, har krígg og neyð valda, skuldi kunnað engagerað føroyskan ungdóm. Men so er ikki, og tað tykist, sum at tað fer at
t. d. ivast í, um tú skalt kóka seyðarhøvd ella ein ræstan háls til døgurða, men kortini er ikki neyðugt at siga, at tú valdi at kóka seyðarhøvd; tað er nóg mikið at siga, at tú kókar seyðarhøvd til
sum ikki megnar at hjálpa sær sjálvum, og sum ikki eigur ta gávu at sannføra ráðandi fjøldina um neyð sína. Tey heiðursfólk, ið valdu at vilja halga lív sítt til tey minni mentu, teimum sum hava verið [...] aldurdóm, er fátækt. Eg sigi: at eitt land sum vil hava barnaskúlar, ið liggja í skeljasori, líðir stóra neyð. Eg sigi: at eitt land, sum ikki vil geva góðar og sámuligar íbúðarmøguleikar, líður armóð. Eg sigi:
sum ikki megnar at hjálpa sær sjálvum, og sum ikki eigur ta gávu at sannføra ráðandi fjøldina um neyð sína. Tey heiðursfólk, ið valdu at vilja halga lív sítt til tey minni mentu, teimum sum hava verið [...] aldurdóm, er fátækt. Eg sigi: at eitt land sum vil hava barnaskúlar, ið liggja í skeljasori, líðir stóra neyð. Eg sigi: at eitt land, sum ikki vil geva góðar og sámuligar íbúðarmøguleikar, líður armóð. Eg sigi:
hevur líka nógv at siga í dag, sum hon hevði tá. At seta í bløðini at pensiónistar í Føroyum líða neyð er bæði synd og skomm. Vit skulu minnast til, at bløðini koma ikki einans út her hjá okkum. Tey koma
íleggjarans pengum fossaðir út úr kassanum hjá lovandi føroyska oljufelagnum. Kortini líður felagið onga neyð, tað hevur tvørturímóti ongantíð staðið so sterkt sum nú og hevði við árslok 2006 ein eginpening á