dsstýri setti ein bólk at skriva um demokratiska sosialismu, ella eitt borgarligt landsstýri ein annan bólk um liberalan politikk, so ivist eg ikki í, at við snildari formulering av arbeiðssetningi hevði
sjálvum, at teir sá hann ikki aftur og so varð. Tá ørindini vóru liðug, søgdu teir farvæl við hvønn annan. Teir á Lauru heilsaðu tríggjar ferður við floytuni og settu kós móti Føroyum, og teir søgdu, at teir
fyri meg. Soleiðis var tað í sjálvdrátti. Hetta gjørdist ein óføra góður dagur. Onnur hending. Ein annan dag okkurt ár frammanundan liggja vit á Skáanum, men tá var so nógv alda. Tað var ein leygardag,
neyðugt hjá makkaranum at taka ryggin úr. Hetta kláraði eg ikki, og eg var so bara tann dagin. Ein annan dag koma teir aftur at biðja um ein mann, og tá var tað, at Jógvan fór. Hann kláraði hetta sum einki
men at hetta skuldi raka eina vanliga bygd í Føroyum, hevði ongin av valevnunum ella stillarum til annan listan, droymt um. Í bygdum á okkara stødd eru tað ofta tær stóru familjurnar, sum sita við valdinum
sama vera galdandi um ta jørð, ið vit ganga á og uttan stórvegis ómak kunnu velta epli, røtur og annan góðan mat í, bara vit tíma. Hvussu hava myndugleikarnir so umsitið hesa ogn okkara? Um næstseinasta
sama vera galdandi um ta jørð, ið vit ganga á og uttan stórvegis ómak kunnu velta epli, røtur og annan góðan mat í, bara vit tíma. Hvussu hava myndugleikarnir so umsitið hesa ogn okkara? Um næstseinasta
sat og blaðaði í. Eisini mintist hann, at pápin – tó at hann einki mál hevði – altíð sang ein ella annan danskan sálm. Hesi barnaminni sukku niður í sálina á hesum unga smádrongi, sum seinni skuldi geva
duga at siga eina góða søgu. Størri uppliving kanst tú ikki geva nøkrum enn at bera tey burtur í ein annan heim so væl, at tey eina løtu gloyma bæði tíð og stað og allan gerandishurlivasan. Ein góð søga, sum
pallin at framføra live, er tað Jákup Magnussen, ið leiðir festivalgestirnar frá einum bólki til annan við teimum boðum, upplýsingum og kanska skemtiligu viðmerkingum, ið hóska til støðuna. Leiklutur
