aðrar var Hans David í Fagrastovu ein so óførur bakkamaður. Teir tóku bæði lunda og havhest og eisini annan fugl. Vit fingu landpart av fugli í mun til ta jørð, vit áttu. Tað sama var, táið teir fóru eftir
tí Albert búði í Havn bert eitt hanagleiv frá Nólsoyarstovu, har Egil búði. Men Egil átti so ein annan gudson eisini, og hetta var Bjarni, sonur Andreas Lützen. Hann var beiggi Ingeborg og sonur ommu Lüt
Júst var royndur maður, og hann var sakligur maður uttan baktankar. Hitt almenna hevði eisini á annan hátt boð eftir honum. Hann sat í mong ár og til sína deyðadag í landbúnaðarkommissiónini og sum b
føra Borghild, sum Ólavur á Heygum keypti úr Hull í 1901. Jóannes var eftir henni, men fyrsta ella annan túrin undir Føroyum varð Borghild ásigld av Suðuroynni á Norðhavinum. Borghild fekk so stóran skaða
Hann heilsar »Góðan dag, góðan dag!« Menn veittra og eina løtu brosa gamlir kenningar til hvønn annan. Viðanes heldur fram sína leið. Jóan Petur heldur í vantið og veittrar. »Farvæl,« rópar hann. Tað
manni á bakinum, hildu teir, at hetta var eitt satt mandómsbragd. Teir høvdu ikki hoyrt um nakran annan, ið hevði gjørt hetta, tí streymurin er so harður oman gjøgnum áarósan. Frá Skaftarósa koyrdu vit
Ein góður spurningur er hvussu fólk vórðu tryggjað tá í tíðini Samfelagið var samansett á ein heilt annan hátt í 1930 enn nú. Inntøkurnar vóru lágar, og hetta merkti, at synirnir í húsinum eisini løgdu sína
men sum deyvur kundi hann ikki fara í vanligan bygdaskúla. Tessvegna máttu foreldur hansara finna annan útveg at fáa Hilmar í skúla, tí í skúla skuldi hann. Tað hevði stóran týdning fyri foreldrini at Hilmar
fór at koma aftur. Hon noyddi seg leingi at trúgva, at manningin mátti hava bjargað sær á ein ella annan hátt, og tað gjørdi hon í fleiri ár. Tey fluttu til Vestmanna í 1938, tá ið Jastrid var fýra ára gomul
ade. Hann tekur sporvogn út til ommu sína og klárar eisini at skifta frá einum sporvogni til ein annan. Hann vitjar nógv fólk, og hendan dagin vitjar hann Kristoffer Lützen, sum býr tætt við ommuna. Hann
