vitan og kanna málið. Vit kunnu skjótt blíva samd um, at niðurstøður og tankagongd, ið byggja á manglandi forstáilsi, elva til snævurskygni, mismun og ignoransu, ið er víðagitin uppskrift til eitt nú rasismu

skjótt-fatandi og gløggur maður, og vit fegnast um, at hann er so frægur, at hann viðgongur, at hann av manglandi kunnleika óbeinleiðis hevur logið dúgliga, miðvíst og leingi ? og samstundis ynskja vit honum hjartaliga

sum kunnu føra til maktarsloysi. Hetta eru støður, sum vit tíðum koma í. Hvat gera vit, tá møði, manglandi tol og stuttskygni koma yvir okkum: rópa, sláa, telja uppí 10, halda um barnið? Hetta mugu vit vita

hava fingið tak á stigaheystinum, men nú meiri enn hálv kiksaðu teir. Við avrikinum ella heldur manglandi avrikinum hjá GÍ ímóti KÍ næstsíðsta sunnudag í huga mundu tey vera fá, sum høvdu roknað við, at

Føroyar hava fingið ein Handilsháskúla sigur Ingvil Josdal. Í Noregi hevur verið nógv tosað um manglandi/vánaliga trygd í oljuvinnuni. Tey bæði halda, at hetta er nakað, sum føroyingar eiga at taka til

samstarv millum geirar, avmarkað fígging av lógini um almannatrygd og tænastur, starvsfólkatrot og manglandi bústaðir til fólk, ið bera brek, eru nakrar av mongum avbjóðingum. Sambært WHO bera umleið 15% av

legði so stórt trýst á arbeiðsmarknaðin, at vit fingu hóptilflyting, bústaðarneyð, starvsfólkatrot, manglandi dagstovnapláss og trupulleikar við integratión, tí alt ov nógv komu til landið í senn. Hetta er

rokningina eiga borgarar í Føroyum ikki at rinda (við at løgreglustøðir vera latnar aftur vegna manglandi stýring hjá leiðsluni hjá Føroya Politi.) Tað skilst á øllum brøgdum, at formaðurin í Politistafelagnum

meira enn eina ferð hugsað um hetta ævintýrið hjá H.C. Andersen í sambandi við viðgerðina – ella manglandi viðgerðina – av Suðuroyartunlinum. Ein viðgerð, sum er løgd uttan fyri vanliga fyrisiting og fó

verður ein avleiðing, at ein ikki hevur nakað at standa ímóti við, tá tað gongur minni væl, umframt manglandi møguleika at standa í móti óvæntaðum stoytum ella, sum langabbi varð vanur at taka til “tann sum [...] á ein hvønn hátt, kunna ábyrgdast, um lógin ikki verður fylgd, ella um neyðug átøk at bøta um manglandi javnvág ikki verða framd. Tað verður ein avbjóðing at fáa ein konjukturmótgangandi fíggjarpolitikk