um at liva ella búgva í menniskjansligum forstandi, men at vera í eini transitlegu, sum tú hevur ráð at betala, innan tú kanst selja konteynaran aftur og fáa íbúð nummar tvey at búgva í, hevur tú ráðini [...] í at geva borgarum, sum í eitt mannaminni høvdu búð í sosialum bústøðum í øðrum londum, nakað at búgva í, tá tey lurtaðu eftir lovorðum um at koma higar, tí her var arbeiði og vælstandur til allar hendur [...] í hagtølunum, tí einki varð bygt ella útstykkjað í so mong ár, har sum flestu vildu og enn vilja búgva, gjørdi, at byggimatadorarnir og íbúðahávarnir stungu seg upp sum hundalond. Tað er ein nátturulóg

úr øllum ættum yvir sjálva verkætlanina. Hetta kann ikki fara aftur við borðinum, tí her tykist búgva onkur fjald dagsskrá undir. Tað verður m.a. ført fram, at langhylurin er ov dýrur, hann skuldi ligið

eftir mati kunnu vera orsøkir til, at fleiri og fleiri hvítabjarnir leita eftir støðum, har fólk búgva. Hvítabjarnir eru annars vardar av strongum verndarreglum, men tað eru eisini týdningarmikil undantøk

hann húsaðist í, tá hann var har. Hann hevði tá neyt í Vatnsoyrum. Í 1921 avger hann at flyta oman at búgva og býr við húski sínum í einum parti av fjósinum. Hetta er fyrsta húskið, ið setist á staðnum. Dagurin

skt innan øll samfelagsviðurskifti fyri, at í Føroyum skal vera gott hjá fólki, ið bera brek, at búgva, og harvið virkar MEGD fyri áhugamálum teirra, ið bera brek og limafeløgum teirra. 40 ára stovnin

greiðir frá, hvussu viðkomandi upplivdi dagarnar, tá alt var í einari stórari óvissu. Í Ilulissat búgva umleið 4800 fólk, og tey flestu kenna hvønn annan. Tí kendist tað, sum ein lætti hjá mongum, tá løgreglan

hann fann eturkoppin undir síni hotelsong, gjørdist hann sera skakkur. Náttúru-myndamaðurin helt seg búgva einsamallan á hotelkamari sínum í Ecuador í 2014. Men so fylgdi hann einum stórum fylgi av smáum

fólki. Vit ynskja, at Bústaðir skal hava so lága húsaleigu sum gjørligt so vanlig fólk hava ráð at búgva har. Nú tykist stovnurin í upploysn... Er tað veruliga so galið, at man bara letur standa til og letur

altíð hugsa um at taka ting, sum sløðast úti, upp. – Vit heita altíð á fólk um at hugsa um, at vit búgva í einum vindharðum landi. Um okkurt liggur leyst, kann man risikera, at tað fer við vindinum og ger

Tað verður ikki upplýst hvussu nógv eru dripin, og heldur ikki hvat endamálið við drápinum var. Har búgva áleið 26000 fólk í Kongsberg.