nýggjárinum minnist eg, at vit plagdu at fara niðan á Oyggjarvegin at standa har og hyggja eftir tí flotta fýrverkarínum, í bleiv skotið upp. Og so mamma, fekk Åge eina heilabløðing, sum gjørdi at hann bleiv [...] koma omma og Karstin niður at vitja teg og vera har hjá tær, eg velji at fara heim til børnini í Hirtshals, minnist at omma ringdi heim til mín sunnumorgun 25. oktober og sigur, at tað vildi veri gott, um [...] er tí ikki so nemt hjá tær at koma har, ið hann liggur. Eg var niðri og vitjaði hjá tykkum, tá fóru vit eisini at vitja Åge, tá sá eg eisini, at hann var nógv farin, men tú sat uppi yvir honum, tá íð hann
eitt stórt tak, men niðan komst tú. At tú var trúføst, kunnu øll tey, sum hava havt nakað við Havnar Róðrarfelag at gera, bert taka undir við. Tað gekk næstan ikki vika, at tit, Jóan Jakku og tú, ikki vaskaðu [...] tyktist enn meira óveruligt, tá eg seinni sat á kamari mínum og skuldi seta orð á, hvør gumma var. Tað var so torført við fáum orðum. Gumma var barnavinur. Hon var, minnist meg rætt, gumma Súsonnu systi, Magnus [...] okkum systkinabørn var hon »Gumma«. Vit áttu hana øll. Hvør minnist ikki tær hugnaligu løturnar yviri hjá gummu og Jóan Jakku; tað var sum at koma í føðingardag hvørja ferð. Gumma, tú elskaði okkum, og
byrjaði at koma út við tí víðgongda og frílynta Kristin í Geil sum blaðstjóra. Tá kom at síggjast, hvør munur kundi vera á bløðum. Ein kann næstan siga, at Dimmalætting og Tingakrossur livdu av ”at spilla [...] 14 ára gamal fer Georg á Dimmalætting at læra til prentara. Tá vóru aðrar greiðir enn nú. Tað hevur verið sagt, at eitt tað fyrsta jobbið hjá Georg var at vinda kastið til pressuna, sum tá gekk við [...] t. Georg mundi ongantíð gevast at skriva í sínum hugaheimi. Eg hitti hann einaferð langt eftir, at hann var givin við øllum og segði við hann: ”Ja, nú er liðugt við at skriva!” Hann hyggur uppá meg
uppliving. Tað var í tí samrøðuni at kendu orðini fullu: Vi elsker Danmark. Tú vart ein eldsál. Helst eru nógv samd við mær í, at mann kundi ikki siga Tommy Falkenberg uttan at siga HB. Okkara Havnar Bóltfelag [...] deilt, í Føroyum og uttanlanda. Serliga minnist eg túrin í Keypmannahavn, tá vit vóru farnir niður at hyggja eftir fótbólti - HM endaspæl var. Vit fóru í Fælledparkina at hyggja á stórskermi, so kom ein jo [...] síðani. Tað er óskiljandi, at tú ikki ert her longur. Títt lív endaði alt ov tíðliga, og tómrúmið er longu stórt. Seinasta tíðin hevur tó verið stríggin, og eg uggi meg við, at tú nú hevur fingið frið. Nógvar
sínum næstelsta soni. Eg minnist nógv uttan um hesa tíðina, sum gjørdi, at eg kom at hugsa nógv um ævinleik an, og eg minnist okkurt. Alla halgannadag í 1966, tá fólkið byrjaði at ganga norður á minnis [...] gin hjá pápa sínum, sum hon ongantíð slapp at síggja. Sofus var raskur sjómaður og hevði siglt, síðan hann var 14 ára gamal. Sofus plagdi mangan at siga, at tað skuldi standa illa til, áðrenn hann fór [...] honum við »Nólsoyar Pálli«. Eg minnist, hvussu sjáldsama góður Niels var við ungdóm. At Niels var deyður, frættu vit umborð í Grønlandi. Eg gloymi ikki tey boðini. Eg minnist, at tá runnu tárini eftir kinninum
einki við at siga nej nakrantíð. Tú royndi at fáa Smyril at bíða eftir mær í Aberdeen, tí eg helt meg vera ov seina til skipið. Babba, tú segði bara, at eg skuldi ikki stúra, at tú fór at ringja umborð [...] við teg. Tú er mín fyrimynd! So nógv at eg onkuntíð hugsaði um at gerast skipari akkurát sum tú, og sum lítil, og enn tann dag í dag, elski eg at hoyra fólk siga at eg líktist tær babba. Eg havi so nógv [...] dugdi at lesa tey sjálv. - Tað dugi eg nú, og eg virðismeti, at tú hugsaði so nógv um okkum heima, at tú setti teg niður at skriva bræv til tína lítlu dóttir. Á sama hátt gav tú tær eisini stundir at skriva
Betri abba vit ei kundu ynskt, nú manglar bert tað, sum er allar tyngst. At siga farvæl er ikki lætt, tað er sikkurt og púra satt. Nú følist alt so tómt og kalt, men góði abbi takk fyri alt. Hvíl í friði
Betri abba vit ei kundu ynskt, nú manglar bert tað, sum er allar tyngst. At siga farvæl er ikki lætt, tað er sikkurt og púra satt. Nú følist alt so tómt og kalt, men góði abbi takk fyri alt. Hvíl í friði
Tað vóru tung boð at fáa at vita, at abbin ikki var millum okkum meira. Eg kom heim á ólavsøku og hóast eg av góðum grundum var í Havn, reisti eg suður at vitja abban. Eg var blivin pápi tann 7. august [...] tá eg ringdi suður at boða frá hesum, bað eg eisini fortelja abbanum. Abbin hevði verið nakað óklárur tær síðstu tvær vikurnar, men tey søgdu, at hann rópti, at tað vóru góð tíðindi at frætta. Hóast gleðina [...] lagt eitt langt lív aftur um seg og væl dugdi hann at siga frá øllum, hann hevði upplivað gjøgnum tíðirnar. Tað var so hugnaligt at fara inn til abban at práta. Hann greiddi mær frá slupptíðini, árunum í
við. Hetta var eitt satt barnaparadís. Tó vóru tað gleðiboð, tá tey gjørdu av at flyta til Havnar at vera nærri familjuni. Abbi plagdi at siga, at tað var tað besta, tey høvdu gjørt, at tey fluttu til Havnar [...] Serliga væl minnist eg tær mongu søgurnar, hann plagdi at siga frá – alt søgur, sum hann dugdi at fortelja uttan bók, og hetta hildu vit abbabørn vera fantastiskt. Hóast har ongar myndir vóru at hyggja eftir [...] eisini ovurfegin um, at tey vóru nærri at okkum og at vit sóu tey oftari. Omma og abbi hava ongantíð sitið til einkis. Tá ið abbi fór frá sum lærari, byrjaði hann at skriva. Tey plagdu at sita vakt á hand
