ákærdi okkum fyri at taka narkotika, og hygg hvat hendi við honum. Hann var fangaður á toilettinum, fullur av teimum! Tað var syrgiligt, men eg elski hann framvegis, serliga hansara fyrsta tíðarskeið. Hann

í veruleikanum ikki. Og tú hugsar. ?Guð, hví kann eg ikki gera nakað við tað?? Eg bleiv rættiliga fullur oman á hetta. Og so fekk eg mær ein lítlan aftrat vegna John. Síðani var tað ruðuleikin, telefonkallini

skiftu vit orð um tað brandaktuella fólkatingsvalið, sum skuldi vera dagin eftir. Hann var væl hýrdur, fullur av stríðshuga, men avbera spentur og kanska eitt lítið sindur stúrin um, hvussu valúrslitið fór at [...] blaðaði ófatuliga skjótt fram á júst tað citatið ella tað argumentið, sum avgjørdi málið! Hann var fullur uppundir hendur við søguligum javnaðarargumentum! Um heystið 1958 eydnaðist fyri fyrstu ferð jav

afturi, og tað hoyrdist, hvussu sjógvurin rann inn í tað. Eisini var róðrið brotið. Kolkjallarin var fullur av sjógvi. Motorurin gekk enn, og lensipumpan var í lagi. Áðrenn vit høvdu verið nógvar minuttir

Saman við øðrum góðum monnum kom hetta í lag í 1930. Áhugavert var at koma á tal við ein slíkan mann, fullur av vitan um tær ymisku rembingarnar her á landi, i vinnu so væl sum til andslívið. Í komandi parti

sum ein sold. Aftur vóru teir strandaðir, hesaferð í ongamannalandi, men lukkutíð kom ein lastbilur fullur av korni framvið og tók teir við til næsta bý. Har var tó eingin mekanikari, so teir máttu bíða,

hvørja nyttu ”færeyingurin” hevði gjørt. Vit fingu 13.000 pund, tað mesta var toskur og báturin var fullur. Eg hoyrdi meðan vit landaðu, hvussu skiparin fortaldi, hvat eg hevði lært hann. Eg var so ein mánaða

saman við Fuglafjarðar manskóri sum so tók yvir, til Norrøna fór avstað. Viking Club var stúgvandi fullur, frá teim heilt smáu ferðafólkunum sum hava gjørt alt so livandi umborð henda túrin, til tey 90 ára

»falkin grá« setti seg hjá henni. Tá ið Janus rak hana av songini at gera sær »rósuvatn«, tá hann kom fullur heim á nátt, ella tá hann var grovur og óflýggjaligur við hana og m.a. tosaði »niðrandi um útsjónd

sjómenn kenna hetta, tá teir hava brotið vakt og hava staðið og kruvt í tímar og dagar sum at vera fullur. Nú fer hesin kensluligi, sosialpsykologiski og religiøsi kokkteylurin at fylla ólukksáliga nógv