náttúrligt við einum svimjifelag fyri at brynja okkara komandi ættarlið til sjólívið, har tað at duga at svimja og at hava neyðuga treiskni og vilja at náa mál og seta sær sjálvum mál, er ein alneyðugur partur
býarfólk er havið staðið, vit flýggja til, okkara yndisferðamál. Kanska halda vit ótilvitað, at um vit svimja í sjónum, haðani vit komu, kann tað gera okkum rein, og tað einfalda og sakloysið við menniskjalívinum
gera næstan alt tað sama har sum her, men ein munur er kanska, at tey ikki hava havt møguleika at svimja fyrr enn nú - tey hava júst fingið ein svimjihyl. Hvat gleðir tú teg mest til? Eg gleði meg sjálvandi
urin heldur fram at mala rundan um okkum. At enda steðgar maskinan á bátinum, og teir gera av at svimja aftur til bátin. Beiggi mín sleppur fyrst umborð og hjálpir mær síðan eisini umborð. Í bølamyrkrinum
drepa er náttúrligt (tí tað verður gjørt í náttúruni). Ónáttúrligt er at gera reagensglasbørn, at svimja á vágni hvønn morgun árið kring, at fáa nýtt hjarta og at flúgva upp á mánan. Skulu vit sleppa øllum
nógv. Tað er ikki tvungið, hvat tey skulu gera, men tey skulu flyta seg. Antin fara ein gongutúr, svimja ella fara í motiónsrúmið. Christian Sørensen greiðir somuleiðis frá, at tað sum oftast eru sálarligir
ógvuliga væl at svimja um kapp við bátin hjá okkum. Av tí sama sóu vit tær ógvuliga nær, og tað hendi meira enn so, at tær vístu okkum ymisk kynstur, so sum at sláa sveivin í vatnið ella at svimja í spiral.
sera ring. Hann hevði hildið til í einum hyli, ið var alt ov lítil, so hann kundi hvørki kava ella svimja. Tá Keiko kom til North Port í Oregon funnu tey út av, at hvalurin kundi ikki halda ondini longur [...] júst nú. Kropsliga venjingin snýr seg í høvuðsheitum um, at hvalurin skal gera ymsar royndir, sum at svimja á rygginum, sláa við sveivini í bæði borð, leypa upp úr sjónum o.s.fr. Hetta verður gjørt fleiri
kondittari Eg havi í mongum førum verið noyddur at hoppa í hyljar uttan at hava dugað at svomið. At svimja havi eg lært, meðan eg havi verið útií. Petur Slyne, eigari av reklamuvirkinum 1xPetur
”Hann hevði hoyrt bønina hann ið hevði sitið við gluggan og sæð alt Nú stóð hann við sandin Sá meg svimja við teir svørtu klettarnar Klettarnir har brimið kastar seg upp Klettarnir ið skóru hol á mína køldu