teimum ella nakran mun á teirra hugburði. Het­ta kann vera ein saknur í mun til tíðina, tá ið ein visti hvat eitt blað stóð fyri, og so kundi støða takast út frá tí. Men tað er eingin ivi um, at Dimmalætting

at økja um ognirnar hjá limunum í Havnar Arbeiðarafelag. Tá var felagið húsvilt eina tíð, men Hans visti ráð. Hann gjørdi av, at nevndarfundirnir skuldu haldast á hugnaliga og heimliga loftinum heima í Sýrugøtu

veingir, tá eg sum drongur fór til skips við tær. Góður var tú við meg, tað skal tú eiga, men tú visti eisini at siga mær, hvussu ein kundi blíva rættur maður. Tú spardi ikki at siga tína meining. Eg haldi

sama hátt gav tú tær eisini stundir at skriva teldupost til Kaj, tín einasta abbason. Um tú bara visti hvussu stórur saknurin er eftir hesum telduposti. Túrarnir til Grønlands saman við tær babba eru fast [...] fast prentaðir í mínum minni. Náttúran og djórini hava altíð haft mín stóra áhuga, og tað visti tú babba. Tú rópti eftir mær, tá okkurt spennandi var, og vakti meg um náttina, tí stórhvalur sást, so eg

telva og at spæla kort, og her var hann góður lærumeistari. Umframt at hann frá egnum lívsroyndum visti nógv at siga frá, so var hann bókliga væl stimbraður. Bøkurnar trutu ikki inni á Bakka og abbi las [...] til skips. Men heimskríggið lá tá sum ein køvandi døkkur skuggi yvir øllum lívsvónum – og eingin visti, hvat úr fór at verða hjá honum, sum tá sigldi vandasjógv millum minur og úr erva varð hóttur av bumbum [...] ommu og síðan móðurbróður. Men eingin livir sjálvur eitt langt lív uttan at føla miss og sakn. Tað visti abbi. Men vit halda ikki, at abbi føldi seg einsamallan – hann nevndi tað ið hvussu er ikki – tí hann

har Miriam og eg seinni keyptu hús. Eg royndi sum frægast at hava samband við teg, ikki minst nú eg visti, at tú róði tungan róður. Men tíð og orka hava sínar avmarkingar, og tankin nívir meg, um eg kundi

Hon hvíldi í síni andaligu sannføring. Sólrun var eitt skilafólk. Hon fylgdi væl við, las nógv og visti nógv. Hetta kom eisini mangan til góðar, tá ið brúk var fyri at vita okkurt úr gomlu Havnini. Hóast

honum, ella vart saman við honum. Eg hevði tað gleði, at arbeiða saman við Rúna í LÍF í fleiri ár. Eg visti frá fyrsta degi av, at LÍF var Rúnasa hjartabarn. Rúni legði alt sítt lív í LÍF og tað hava vit honum

hvørjum øðrum í miðbýnum. Ofta kundi okkurt vera at spyrja um, bæði í samband við Gøtu og í Havn. Petra visti so ótrúliga væl, og hennara vitan var mangan hent, tá ið skrivast skuldi um søgulig viðurskifti. Men

Marjuna. Eg kann ikki siga annað, enn at eg varð stórliga bilsin, tá ið eg kom inn til teirra. Eg visti, at Esbern var bankastjóri í Føroya Banka, men maðurin súkklaði til arbeiðis, og tað fekk eg ikki