hann meg. Mussar og klemm og mín elskaða alla tíðina. Gávur og romantikkur og alt gott. Og tá vóru vit veruliga góð, og eg elskaði hann sum fyrr. Men knappliga kundi hann broyta ham, og gerast sum besettur [...] meg út og niðurgera meg uppá tað grovasta. Siga at eg var feit og ljót, tá eg bar børnini, og at eg gjørdi ov lítið burturúr útsjóndini, smyrslinum ella klæðunum. Og annars at alt, sum eg segði og gjørdi [...] upp til hálsin og andar djúpt inn. - Um fólk komu inn, beint sum hann hevði spilt meg út, so skifti hann aftur ham og var góður sum lambið, mussaði og klemmaði og var blíðasti maður og pápi, ein kundi

vinklum, evnisøkjum, sjónarmiðum og viðgerðarsløgum. Her hitta vit menn og kvinnur, trúgvandi og tortrúgvin, ta subjektivu og ta sakligu viðgerðina, tað makrokosmiska løriftið og okkara lítla, atlantska mik [...] frælsi og teokratiskt ófrælsi”, og høvundurin er Sjúrður Skaale, samfelagsfrøðingur. Sjúrður fer beint til sakina og ger við klárum orðum greitt, hvat munurin er millum fólkaræði og teokrati, og hví religión [...] valdi og politikki. Og mong vilja halda, at religiónin er vakrast og sannast, tá hon ikki dyrkar nakran gud, men letur seg upp fyri undran, opinleika, óvissu og iva. Hesin vísdómur er vakurt og fyndugt

kvøldar­gneggj asnanna var tagnað, og tá vit so við og við fóru at remba okk­um og geispa, reistist Antonio, beyð Evu armin og leiddi hana yvir at skínandi skúrinum. …. Og morgunin eftir: Vit allir á skúrin [...] Arnstein drigið okkum fram í ljós. Og burtur úr øllum tí, hann hespar upp, eru nógvir stakir til­burð­ir, søgur um húski og ein­stak­ling­ar, um embætisfólk og bønd­ur og mangt, mangt annað. Her eru søgur [...] seg upp við vón um fram­burð og varandi frið millum heim­sins lond og mannabørn. Og fram­burð­ur kom við tí nýggju øld­ini, serstakliga á tí tekniska øki­num. Nógv nýggj og hent fram­stig komu fyri dagin

spælirúmið hjá mær og tí minnist eg hana eins væl og roykstovuna hjá Massi, har eg kom hvønn dag og sá eldin lýsa og mangan fekk mær ein góðan drýl og ein turran seið. Har inni høvdu Lena og eg sama spælið [...] har hann kundi vera einsamallur, og ofta tók hann meg við. Og meðan vit so gingu, segði hann mær frá søgum, frá Flokksmonnum og illu Beintu í Miðvági og Eiriksboða og frá Vágardreinginum, ið tók gívrastakkin [...] vera, bróst og bitar vóru sótgingin frá teirri tíð, tá tey dag og dagliga hirdu eld á grúgvuni, gamal fýrstaður var eisini, og uppi yvir hekk ímpotturin enn í skerðingi, og á moldgólvinum vóru enn bæði stabbar

stuttur og breiður og loðin, tað er líkasum hann er settur saman av tveimum ella fleiri avskornum monnum. Mikkjal er innanhokin og tolir illa, at tú sigur nakað við hann, og bæði í útsjónd og lyndi er [...] Williami Heinesen, við minni av mytu og meira av realismu enn hinar bøkurnar. Baksýnið og partur av íblástrinum eru niðursetubygdirnar frá 19. øld og traðalógin frá 1894 og seinni. Nú var endiliga ein møguleiki [...] nýggjum og á tann hátt gerast - um ikki akkurát bøndur, so í hvussu er traðarmenn. Eitt bæði kærkomið og neyðugt íkast aftrat útróðrinum og skipsfiskiskapinum. Ætlanin var, at William Heinesen og Heðin Brú

presturin var ein dapurskygdur pietistur, og hansara tunglyndi merkti bæði bygdarlívið og Duritu. Nýggi presturin kemur við upplýsingartíð og vónum um framburð og frælsi. Tilveran letur seg upp við øllum [...] at eg og fleiri, sum ung eru, kunnu gera okkurt, so tey mótleysu kvaklast við og fáa lívshug aftur«. Tað gongur fram á hondina Hóast kvinna lænir Durita eitt gamalt fýramannafar frá presti og fer at rógva [...] manna bátin, og næsta stigið er at fáa sær nýggjan bát. Umframt at rógva út, gera alt tað húsliga arbeiðið, læra børnini í bygdini at lesa og skriva, hjálpa teimum gomlu og einsamøllu og nógv, nógv aftrat

presturin var ein dapurskygdur pietistur, og hansara tunglyndi merkti bæði bygdarlívið og Duritu. Nýggi presturin kemur við upplýsingartíð og vónum um framburð og frælsi. Tilveran letur seg upp við øllum [...] at eg og fleiri, sum ung eru, kunnu gera okkurt, so tey mótleysu kvaklast við og fáa lívshug aftur«. Tað gongur fram á hondina Hóast kvinna lænir Durita eitt gamalt fýramannafar frá presti og fer at rógva [...] manna bátin, og næsta stigið er at fáa sær nýggjan bát. Umframt at rógva út, gera alt tað húsliga arbeiðið, læra børnini í bygdini at lesa og skriva, hjálpa teimum gomlu og einsamøllu og nógv, nógv aftrat

sjálvstøðugan hugsunarhátt og umstøður til í frið og náðum at orða henda hugsunarhátt og nývunnað frælsi, so fær systir Shakespeare aftur kjøt og blóð, og at gera hetta, sjálvt í einsemi og fátækradømi, tað er [...] Kristin og Erlend við og fekk eisini virðisløn Nobels afturfyri, men í mínum hugaheimi hava tey hóast tað verið søguligir persónar, sum eg havi kent og havt tokka til, síðani eg var heilt ung. At eg kortini [...] skriving og verumáta lagaðu seg til og gjørdu alt fyri at hóska. Søgurnar vístu, at flestallar við tíðini vórðu typtar og beindar av vegnum, antin sum virðisleysir høvundar við háðan, útspilling og líknandi

august, og óveðrið hevði leikað í tvey samdøgur. Hjálmar og eg høvdu vakt saman. Eg bannaði og blótaði inn á veðrið, vit sigldu langt av kós, og alt var vátt, ikki ein turr koyggja var umborð og lítið og [...] eitt gistingarhús. Har høvdu tey svimjihyl, og vit trongdu øll til at slappa av og njóta eitt sindur av luksus. Har sat ein ung genta og las. Hon æt Sonya og var úr Kanada, hon hevði arbeitt í fýra mánaðir [...] Eg helt tankan vera ræðandi og syndarligan og dugdi væl at skilja, hví so nógv vanlig fólk eru so strongd og óeydnusom ? ei undur í at fólk nýta so nógva orku til grenj og ónøgd. Tey fyrstu trý samdøgurini

siðir og sosial mynstur tyktust vera í uppbroti, og fólk heldur óttafull, ivandi ótrygg um siðir og lívsstíl. Serliga góð dømi eru t.d. brúðarsiðir fyrr og nú. Hetta er nakað sum søguprofessarin og fólk [...] mentan enda sum eitt stórt fornminnis- og tjóðminnissavn, og ein slík gongd er ikki mennandi, men er í longdini ósamanhangandi og ofta mangan beinleiðis skaðilig. Og tá ið tað essentiella ella tað veruliga [...] Føroyum, at bygdir sum Klaksvík, Fuglafjørður og Tvøroyri vuksu við eini øgiligari ferð, meðan útoyggjar og smábygdir um allar Føroyar minkaðu í fólkatali og nærum avtoftaðust. Býurin vann, bygdin tapti