harvið meirilutan á tingi um, at ábyrgdin av meirnýtsluni ikki var hjá honum, so sum lógin staðfesti. Nei, - breið semja var í samgonguni um, at fyri at reinsa Johan Dahl, so skuldi sparkast niðureftir. Ábyrgdin

standa og práta – annar hevur eitt turt tjógv í hondini. - Hevur tú fratað ? spyr hann hin. - Fratað – nei, eg havi ikki fratað. - Ikki? Halga doyð hetta kjøtið luktar gott meðni! Henda lítla søgan var einaferð

standa og práta – annar hevur eitt turt tjógv í hondini. - Hevur tú fratað ? spyr hann hin. - Fratað – nei, eg havi ikki fratað. - Ikki? Halga doyð hetta kjøtið luktar gott meðni! Henda lítla søgan var einaferð

parin eftir dystin. KÍ hevði ongantíð ætlanir um at fara í verju­støðu og verja 3-0-leiðsl­una. – Nei, tað var ikki ætlan­in. Vit ætlaðu at halda fram, fáa eitt mál afturat og avgera dystin. Síðani hendir

spurd um at vera við í ymsum sangkappingum. - Eg eri enntá spurd um at vera við í Eurovision, men nei, tað er ikki tann vegin, eg skal. Kappingar leggi eg einki í meira, men um onnur vilja luttaka, so

kategoriseraður “ónormalur” og “sjúkur” fyri at siga nakað so liberalistiskt, so frígerandi, sum “bums nei, kortanei” til at lata statin um­definera hjúnaskapin”. Privat floyti eg á retor­isk­an ágang. Eg havi

kategoriseraður “ónormalur” og “sjúkur” fyri at siga nakað so liberalistiskt, so frígerandi, sum “bums nei, kortanei” til at lata statin um­definera hjúnaskapin”. Privat floyti eg á retor­isk­an ágang. Eg havi

at fleiri eisini halda tað, men hetta er altso bara eitt ólønt frítíðararbeiði, sum so nógv annað. Nei, her er eing­in forsetaløn, annað enn gleðin um tað, sum lukkast og gongur væl. Sum forfedrarnir Petur

sum spennir heilt frá sambandi til loysing, er púra ófatiligt fyri mær. Kenslur mugu vit ikki hava – nei, tað ræður um at hugsa rationelt og sjálvsøkið og handla í samsvari við tað. Men okkara unga fólk –

í grundini líka við, at hann kallar seg havna­mann, men tá er hann skjótur at rætta seg sjálvur. – Nei, klaksvíkingur í Havn. Tað eri eg í øllum før­um. Í byrjanini var eg nógv í Klaksvík, men nú eri eg