Víðgongda mannminkan ella altjóða mannarætt

Trongskygdir borgarar og politikarar fara altíð at siga sína hugsan, og fólk sum Jenis av Rana skulu eisini hava rætt at tala frítt. Men veruleikin er, at føroyingar í løtuni verða úthongdir í heimspressuni sum ógestablíðir homofobar og víðgongdir ørvitisknokkar. Vit eiga at staðfesta í okkara nýggju stjórnarskipan, at í Føroyum er rúm fyri øllum, og við lógini á lofti vísa umheiminum, hvat okkara veruliga virðisgrundarlag er

Formaðurin í Miðflokkinum hevur aftur gjørt tað. Hann hevur politiskt mark­erað seg við at seta niður á sam­kynd, fornermað íslendsku tjóðina og sett Føroyar í ringt ljós kring allan heim. Heilt úr USA umvegis Ísland til Póllands skriva fjølmiðlar við einum láturbrøli, at í lítlu Føroyum eru summi so homofobisk, at tey uttan at skamm­ast háða oddakvinnuna í ein­um sjálvstøðugum stati fyri hennara kyns­ligu sannføring.
Í Íslandi fór søgan sjálvandi upp á allar tíðindabreddar. Í ríkis­sjón­varp­inum týskvøldið var langt innslag um mótmælið hjá Jenisi av Rana ímóti Jóhonnu Sigurðardóttir og konu henn­ara, Jóninu. Ríkissjónvarpið tosaði við Øgmund Jónasson, altingsmann, sum mælti íslendingum frá at døma allar føroyingar í málinum. Eisini Steingrímur Sigfússon, fíggjarmálaráðharri, undr­aðist á útsøgnina hjá føroyska ting­mann­inum og harmaðist vegna før­oy­ingar um málið.
Íslendska sjónvarpið hevði eisini spurt fólk í Havn, hvat tey hildu. Av teim­um seks, ið spurd vórðu, hildu øll, at formaðurin í Miðflokkinum var farin langt út um mark. Vit eru øll javn­líkar og skulu viðfarast javnt, segði ein. Men úr íslendskum fjølmiðlum er søgan um Jenis av Rana og Jóhonnu Sigurðar­dóttir farin víða um heim. Ísland er sjálvstøðugt ríki, og tá landsins leiðari er fyri tílíkum persónligum álopi, bera útlendskir sendiharrar og tíðindamenn sjálvandi søguna víðari.
Mótmælti tí ónormala
Jenis av Rana segði í útvarpstíðindunum hjá Kringvarpinum týsdagin, at hetta, hann hevði sagt upprunaliga, var ikki so álvarsligt. Hann skuldi einans hava sagt, at hann tímdi ikki út um kvøldarnar, tí hann var so ofta úti annars, og hetta skuldi so vera orsøkin til, at hann ikki vildi fara til Kirkjubøar at eta døgurða saman við Jóhonnu Sigurðardóttir og konu hennara. Men hetta var ikki heilt satt.
Fyrsta útsøgn hansara stóð á Vága­portalinum mánadagin. Jenis av Rana hevur ikki tikið frástøðu frá útsagn­unum har ella hildið uppá, at hann er skeivt endurgivin, og tí hevur hann orða­rætt eftir Vágaportalinum sagt hetta: »Vanliga fari eg ikki út um kvøld­arnar, uttan so at konan er boðin við, so velji eg heldur at vera heima hjá henni, og hetta hevur verið soleiðis í mong ár, so hetta er ikki nakað nýtt.«
Síðan segði hann: »Men tá ið tað er sagt, so skal sigast um hesa innbjóð­ingina frá løgmanni til døgurðan í sam­bandi við vitjanina hjá íslendska for­sætis­málaráðkvinnuni við makanum frú Jóninu, at eg fór ikki kortini, um so konan hevði verið boðin við eisini. Hetta er nógv meira alvorligt enn sum so, og hetta signalerar ikki tað normala sambært skriftunum, so eg hevði ikki droymt um at farið til ein sovorðnan døgurða.«
Hetta var útsøgnin, sum fekk heims­pressuna at varpa ljós á Føroyar, og hetta var tað, formaðurin í Mið­flokkinum veruliga meinti. Íslendski forsætis­ráðharrin og hennara kynsliga sann­føring umboðaðu ikki tað normala, og tí kundi Jenis av Rana ikki eta døgurða saman við henni og konuni, hóast Jesus ikki himpraðist við at sita til borðs saman við nøkrum. Kundi rok vænt­ast av hesi útsøgn? Sjálvandi.
Síðan hevur Jenis av Rana sagt við Politiken, at hann hevur Føroya fólk við sær í málinum. Hann hevur víst á, at tveir aðrir floksformenn, Jørgen Niclasen og Kári P. Højgaard, eis­ini mótmæltu døgurðanum í Kirkjubø, hóast teir hava víst á aðrar grund­gevingar enn tær hjá Jenisi av Rana. Við øðrum orðum roynir hann at siga, at hann umboðar meirilutan í Føroyum.

Fólkaræðislig vøgga
Í sjálvum sær er hetta ein áhugaverdur pástandur, sum er verdur at bjóða av, og tann møguleikin er nú til staðar, at okkurt skilagott kann spyrjast burtur úr tí skomm, sum hetta málið hevur fingið nógvar føroyingar at kenna djúpt í sín­um gestablíðu hjørtum.
Orsøkin til, at mong gerast so fúk­andi óð um menniskjasýnið hjá Jenisi av Rana, er, at tey flestu halda seg búgva í einum toluliga upplýstum og tol­somum samfelag við eini ávísari fólka­ræðis­ligari hevd. Men kanska er hetta ikki so. Kanska liggja føroyingar enn í eini fólkaræðisligari vøggu og lúgva fyri sær sjálvum. Kanska eru tey fleiri, enn vit halda, sum taka undir við Jenisi av Rana og veruliga hava so stóra andstygd fyri samkyndum, at tey ikki kunnu vera í rúmi saman við teimum.
Ivast vit í, um so er, so man stundin vera komin, at føroyingar innanhýsis taka dystin upp um virðini, sum før­oyska samfelagið skal byggja á í fram­tíðini.
Í løgtinginum liggur eitt uppskot um nýggja stjórnarskipan fyri Føroyar, sum kemur til viðgerðar hósdagin 23. september kl. 11.00. Tá tosað hevur ver­ið um hetta uppskotið, hevur mest verið tosað um fyrstu lógargreinirnar, ið snúgva seg um landið, tjóðina og sam­valdisstøðu landsins. Men í stjórnar­skipanini eru nógvar aðrar lógargreinir, eitt nú lógargreinir, ið skulu staðfesta, at vanlig mannarættindi skulu galda í Føroyum.
Í grein 7 í uppskotinum stendur: »Øll fólk eru javnsett uttan mun til kyn, eyðkenni og frábregði.« Síðan stendur: »Eingin munur má vera tilvildarligur, órættvísur ella mannminkandi.« Í grein 8 verður staðfest: »Øll eiga rætt til lív og trygd.« Í grein 8 stendur eisini: »Ongin kann verða revsaður ella við­farin miskunnarleyst ella óvirðiliga.« Í grein 12 verður staðfest, at øll eiga rætt at trúgva og útinna sína trúgv, og at kristnitrúnni kunnu verða veittar ser­ligar sømdir, tó uttan at gera seg inn á aðrar fatanir.
Spurningurin er, hvørja av hesum orð­ingum formaðurin í Miðflokkinum hevur skilt, um hann hevur skilt nakra.
Hann javnsetti við útsøgn síni ikki Jóhonnu Sigurðardóttir og konu henn­ara við onnur fólk, men gjørdi mun á teimum á mannminkandi hátt. Til ber eisini at siga, at hann viðfór tær báðar miskunnarleyst og óvirðiliga. Við síni snævuskygdu kristnifatan, sum hann sambært stjórnarskipanaruppskotinum hevur rætt til at hava, tó uttan at gera seg inn á aðrar fatanir, gjørdi hann seg inn á grundleggjandi mannarættindi. Somu mannarættindini, sum vesturheimurin í heimskríggjum og borgarakríggjum hevur bløtt milliónir av litrum fyri at sleppa at orða og samtykkja í altjóða sátt­málum.

Um meirilutin talar
Hetta í sjálvum sær var nóg álvarsligt, og tí gjørdist málið eisini eitt rokmál uttan­lands. Men tað hevði eisini eina aðra álvarsliga dimensión. Við síni atferð mótvegis íslendska forsætisráð­harranum tók Jenis av Rana eina heila tjóð sum gíðsla, sína egnu tjóð. Hann gjørdi júst tað sama sum prædiku­maðurin, ið fordømdi Elton John í summar. Setti egið trongskygni, ótol­semi og fyrilitaloysi fram um umdømið hjá landi og fólki. Føroyingar verða tí enn einaferð settir í bás sum forstýraðir ørvitisknokkar, hesaferð tíverri eisini í Íslandi, har vit annars altíð hava verið sera høgt í metum og mangan eru borin á lógvum, ikki minst tá arbeiðsneyð hevur verið í Føroyum.
Á kjaktorgum tykist breið semja at vera um, at hetta líkist bara ongum, og summi eru rættiliga óð. Blað­mað­urin, Arni Zachariassen, sum skriv­aði Jóhonnu Sigurðardóttir eina al­menna umbering í vikuni, hevur á Face­book fingið 2.300 viðurkennandi herða­klapp fyri sína aktión. Men eitt er at harm­ast á Facebook, við kaffiborðini og á løgtingsvalum fjórða hvørt ár. Spurn­ingurin er, um tigandi meirilutin í Føroyum ikki meira ítøkiliga nú skuldi reist seg og talað at.
Sleppa víðgongdir minnilutar óátalað at seta dagskránna við sínum for­døm­andi sjónarmiðum, og sleppa teir at oyðileggja umdømi landsins í heims­pressuni, og onki verður gjørt, so kunnu summi lættliga fáa ta fatan, at manna­fíggindaligur husgunarháttur er góð­tikin í Føroyum. Neyvan heldur meiri­lutin, at hetta er í lagi.
Tí er løtan tann rætta at taka dystin upp um virðisgrundarlagið í Føroyum, nú Stjórnarskipan Føroya kemur til umrøðu. Latið okkum samtykkja skjalið, sum vit til eina og hvørja tíð kunnu siga er okkara veruliga tolsama, rúm­liga og víðskygda virðisgrundarlag. Latið okkum verja tey, ið vilja dyrka sína trúgv, og latið okkum verja tey, sum orsakað av trongskygdum prædikantum eru fyri mannminkandi ágangi. Latið okkum samtykkja okkara fólka­ræðisliga grundarlag, so vit altíð kunnu siga við umheimin, at soleiðis eru vit veruliga, tí í veruleikanum eru vit menn­iskjalig og ófordømandi.
Ella eru vit?