Seinnapartin í dag verður kappróður á jóansøku. Talan er um triðja FM kappróðurin í ár. Talan er eisini um fyrsta FM róðurin í ár 2000, har allar kappingarnar verða á eitt túsund metrum.
Hóast talan bara er m triðju kappingina, so kann tað væl fara at vísa seg, at tað í fleiri kappingum so at siga verður avgjørt, hvørjir FM vinnararnir fara at vera.
Hjá gentunum hevur Frúgvin úr Miðvági vunnið so mikið sannførandi bæði í Klaksvík og í Runavík, at tað er sera ilt at fáa eyga á nakra hóttan á jóansøku og tískil eisini í FM kappingini. Sama ger seg galdandi fyri Jarnbard í kappingini millum 6?mannaførini við kvinnum, Tjaldrið í dreingjakappingini og Argjabátin í kappingini millum 8?mannafør.
Hvessingur hevur vunnið báðar róðrarnar í kappingini millum 6?mannafør við monnum, og teir í Hvalvík og Streymnesi eru upplagdir favorittar í Vági í dag. Men tað skal takast við, at sjálvt um Hvessingur hevur vunnið, so hava teir fingið góða kapping frá Hósvíkingi. Á norðoyarstevnu var Kollfirðingur væl við, og á Skálafjørðinum var Strálan av Stronum væl við.
Havast skal í huga, at bæði 6?mannaførini við monnum og 8?mannaførini, sum higartil hava kappast á 1500 metrum, í dag fara at rógva á eitt túsund metrum. Hetta kann fara at hava ávirkan á úrslitini, ikki minst hjá 6?mannaførunum, har kappingin hevur verið stór, og har Hvessingur ikki hevur verið fremstur á fyrsta teininum.
Velduga kappingin
Um tað hevur komið fyri áður, tora vit ikki at leggja høvdið á blokkin fyri, men tað er í hvussu so er langt síðani, at kappingin millum 10?mannaførini hevur verið so opin, sum hon tykist vera, tá bátarnir seint seinnapartin í dag fara at kappast fyri triðju ferð í ár.
Vestmenningur vann á norðoyarstevnu, og Nólsoyingur vann á skálafjarðarstevnu. Hesir báðir bátarnir eru uppløgd evni til at vinna í Vági. Men tað eru eisini aðrir bátar, sum mugu metast at hava góðan møguleika at vinna. Nýggi Havnarbáturin var næstfremstur bæði í Klaksvík og í Runavík. Í báðum róðrunum var hann fremstur ein stóran part av róðrarteininum, men tað kiksaði í endaspurtinum. Spurninguirn er so, hvussu tað fer at roynast, tá teinurin verður eitt túsund metrar. Í Klaksvík róðu 10?mannaførini 1500 metrar, og í Runavík róðu tey 2000 metrar.
Eysturoyingur hevur ikki staðið seg væl higartil. Teir hava havt trupulleikar bæði undan norðoyarstevnu og undan skálafjarðarstevnuni. Nú hava teir so at siga havt eina friðarliga viku at venja í. Styrkin hjá teimum bæði í fjør og í fyrraárið var, at teir megnaðu at leggja seg fram um hinar bátarnar beinanvegin. Tað hava teir ikki megnað í ár. Um teir megna tað í Vági, so verða teir ivaleyst vandamiklir fyri hinar bátarnar.
Í blaðnum í gjár søgdu vágbingar, at teir hava ikki avskrivað møguleikan at vera við í kappingini um fremsta plássið í heimasjógvi. Og tí kunnu vit bara staðfesta, at tað er so spennandi og opið, sum tey neyvan áður hevur verið í kappingini millum størstu bátarnar.bes, men have evigt liv. Man må jo sige, at det er et godt parti: Himlens og jordens, alt det synliges og usynliges skaber tilbyder kærlighedsforhold og ægteskab.
Bruden, menneskene, folket afviser som bekendt denne mægler og slår ham endda ihjel ved at hænge ham op på et kors, som vi hørte i påsken. Men gammel kærlighed ruster ikke, og Guds kærlighed er så skinnende som aldrig tidligere. Han er så ung og så stærk som nogensinde og her i pinsen går han til sagen som ingensinde før. Han kommer krybende på sine knæ. Han kommer med forelskelsens stormvejr og tildækker sin brud med kys og kærtegn, så hun bliver ganske ør. Apostlene bliver så medrevet af Guds brændende kys, at de begynder at tale i tunger og sige mærkelige ord på fremmede sprog. Og det er dog ikke så underligt, da kærlighedens sprog er internationalt. Det kan enhver forstå. Og det gjorde de da også, som vi hørte det i kirken igår: medere, partere, elamiter og folk som hørte hjemme i Mesopotamien, Judæa og Kappadokien, Pontus og provinsen Asien, i Frygien og Pamfylien, Ægypten og Libyens egne, romere, jøde og proselytter, kretere og arabere. Er man forelsket i pigen, kan man tale med hende, ligegyldigt, hvor hun kommer fra.
Men kan man nu tro på alle hans søde ord? Er denne Gud ikke lidt påtrængende? En ærbar pige skal ikke falde for den første den bedste. Men det er svært at lade være. De fleste mennesker kan stå for meget undtaget smiger og søde ord. Og med rette, for det er normalt tegn på at nogen vil én det godt. Man tror nu engang på den der er kærlig, tillidvækkende og troværdig. Og en sådan opvartning, et sådan stormløb, som vi er vidne til her i pinsen fra Vorherres side, er vanskeligt at stå i mod. At tro på en, der vil os det godt, er ikke vanskeligt. Man skal faktisk være meget standhaftig for ikke at gøre det.
Hermed er også sagt noget vigtigt om tro. Tro er ikke noget man kan mande sig op til, hvis man har en stærk vilja eller er særlig from. Man tror, fordi man ikke kan lade være. Sådan er det inde i kirken ? og sådan er det udenfor: Når vi møder et troværdigt og tillidvækkende menneske, så tror vi på ham uden at bestemme det selv. Det er tværtimod den andens troværdighed, som gør udslaget. Er han troværdig, må vi tro på ham, er han det ikke, kan vi ikke tro på ham. På akkurat samme måde er det med den kristne tro. Og derfor kan vi nøjes med at tage hatten af, når vi går i kirke. Vi behøver ikke også at tage hovedet af. Men det kan måske lykkes at lade være med at indlade sig som da døgnfluehunnen sagde til døgnfluehannen i en af verdenslitteraturens korteste tragedier: ikke lige i aften, kære, jeg har hovedpine.
Den som tror på ham, dømmes ikke; den som ikke tror, er alleree dømt, fordi han ikke har troet på Guds enbårne søns navn. Ja, den som ikke lader sig besnære og forføre af en så overvældende kærlighed fra Vorherres side, som vi møder her i pinsen og iøvrigt kirkeåret igennem, er allerede dømt. Dømt til at være den åndelig talt evige gammeljomfru, der lever i sit eget selvvalgte fængsel, hvor helvede er de andre. Dømt til at være sig selv nok. Det er en streng dom, hvis det er på livstid. Og dømt til at stå på sidelinien, mens der bydes op til dans. Men Vorherre drømmer stadig om sin brud. Han nægter at tage et nej for et nej. Selvom Han ved, at Hans udkårne hader lyset og ikke kommer til lyset, for at hendes gerninger ikke skal afsløres, så bærer han hende alligevel på hænder og fødder.
Hvem har en sådan elsker? Det har vi. AMEN.
