? Hatta var ein sera upplýsandi fundur.
Starvsmannafelagið var annað felagið, sum av fyrireikaði fundin ímillum fakfeløgini og Kristjan Magnussen, landsstýrismann um ætlaninar at skerja fólkapensjónina.
Og formaðurin, Gunnleivur Dalsgarð er sera væl nøgdur við fundin.
Vit fingu staðfest, at landsstýrismaðurin slepti øllum tosið um samhaldsfesti. Hann avdúkaði sjálvur, at ætlanirnar við tiltakinum eru ikki at broyta pensjónsskipanina so at tey, sum hava aðrar pensjónir, ella inntøku skulu lata burturav sínari fólkapensjón til tey, sum onki annað hava.
? Veruliga ætlanin er, at landsstýrismaðurin manglar 12 milliónir til ymsar útreiðslur á almannaøkinum og fyri at fáa tær, ætlar hann at skerja fólkapensjónina.
Hann segði okkum eisini, at hevði hann ikki havt brúk fyri teimum 12 miljónunum, hevði hann ikki rørt pensjónirnar
Seinasta orðið ikki sagt
Aftaná fundin við landsstýrismannin høvdu fakfeløgini fund um støðuna.
? Vit eru samd um, at seinasta orðið er ikki sagt í hesum máli.
Gunnleivur Dalsgarð sigur, at í gjár arbeiddu fakfeløgini við at orða eitt skriv til tingið um málið.
Hvat stóð í brævinum vildi hann ikki siga av tí, at tað var ikki liðugt viðgjørt.
? Men tað er greitt, at vit taka hetta í allarstørsta álvara. Og tað er brævið til tingið ein áminngin um. Vit ætla eisini at vísa tinginum á, at, hvussu álvarslig støðan er.
Men aðrastaðni frá, hava vit fingið at vita, at ætlanin er at heita á tingið um at útvega landsstýrismanninum í almannamálum tær 12 milliónirnar aðrastaðni frá.
Vit hava eisini frætt, at summi fakfeløg halda ikki, at skrivið til tingið er nóg hvast orðað. tey halda, at brævið skal verða so hvassliga skrivað, at tað ikki skal bera til at misskilja boðskapin: At fakfeløgini eru til reiðar gera tað, sum krevst fyri at varðveita fólkapensjónina.
? Ætlanin er ikki at styrkja tær veikastu pensjónistarnar, bara at gera teir pensjónistar veikari, sum hava sína egnu pensjón afturat.
? Vit halda at tað er heilt burturvið at gera seg inn á grundupphæddina í fólkapensjónini, sum er tann einasta veiting, allir borgarar hava vitað við vissu, at teir fáa.
? Hetta er manglandi virðing fyri tí rætti, sum er so sjálvsdagdur og inngrógvin, sum rætturin til fólkapensjón, siga fakfeløgini.
Formaðurin í Starvsmannafelagnum sigur, at feløgini kenna seg sera ótrygg við framferðina hjá landsstýrismanninum, ikki minst tí at tað eru ikki meiri enn nakrir heilt fáir mánaðir síðani, at nógv teirra hava samráðst við landsstýrið um pensjónsskipanir við tí í hyggju at fáa limunum eitt ískoyti til pensjónina.
? Sjálvur hendur hann, at skal prísurin fyri eina pensjónsskipan nú verða, at fólkapensjónin rýkur afturfyri, ger tað sjálvandi, at áhugin fyri at tekna egnar pensjónir minkar.
Sjálvur tekur hann undir við tí samhaldsfasta prinsippinum um, at pensjónirnar verða eins fyri øll, sama hvørja sosiala støðu, ein hevur.
Heldur enn at skerja fólkapensjónina mælir formaðurin í starvsmannafelagnum politikarum til at styrkja samhaldsfasta eftirlønargrunnin so at hann verður til tað, hann varð ætlaður til.
Formaðurin í Starvsmannafelagnum leggur afturat, at fakfeløgini hava eitt sera gott og áhugavert samstarv í hesum málinum um pensjónirnar.
