Men tað eru kortini aðrar bindingar í politikki, har tað at skapa eitt betri samfelag ikki altíð kemur í fremstu røð. Summir politikarar fara enntá so langt, at teir atkvøða fyri at gera eitt verri samfelag, tí at ávísir persónar eiga uppskotið.
Tað gav at bíta hósdagin, tá løgtingið atkvøddi í málinum um at fáa skipini hjá Strandferðsluni at sigla allar dagar í árinum.
Samgongutingmenninir í Sandoynni, Gerhard Lognberg og Brandur Sandoy, brúktu á páskum almennar skattakrónur at leiga skip, so siglandi varð um Skopunarfjørð bæði langafríggjadag og páskadag. Hetta málið hevði so stóran týdning fyri oynna, at teir máttu gera alt, sum stóð í teirra makt fyri at fáa málið framt.
Hetta søgdu teir, vitandi um, at tveir aðrir útjaðarapolitikarar, Sirið Stenberg og Páll á Reynatúgvu, høvdu eitt uppskot liggjandi í tinginum um tað sama.
Tá atkvøtt var hósdagin atkvøddi Brandur Sandoy ímóti við teirr grundgeving, at hann var partur av eini samgongu – og at hann kundi ikki taka undir við einum andstøðu uppskotið, hvørs endamál bara var at stinga samgonguni neisir. Gerhard Lognberg fór av tingi og atkvøddi als ikki.
Annað mál er málið um at loyva samkyndum at gifast borgarliga. Kanska meiriluti er fyri tí á tingi – eins og tað er fólkinum sambært kanning hjá Lóðri, men tað slapp tingið ikki at taka støðu til, tí løgmaður helt fast við, at talan er um samgongumál sum ikki skuldi samtykkjast. Løgmaður »traðkaði í karakter« og álegði tingfólkum sínum at atkvøða í móti.
Men í málinum um at kanna Eik Grunnin hevði løgmaður ikki sama vilja og ikki somu gjøgnumslagskraft. Jú, hann hevur rópt á tingsins røðarapalli um, at hvør steinur skal vendast í málinum. Kortini noktaði hansara samgonga at játta neyðugu pengarnar til endamálið.
Var sami vilji her hjá løgmanni at sláa ígjøgnum, so hevði hann helst funnið pengarnar. Tað lovar hann nú at gera kortini. So fáa vit at síggja.
Men tað hugstoytt at síggja, at tingið fellir møguliga konstruktiv uppskot við teirri grundgeving, at andstøðan bara spælir hund.
