ODDAGREIN: Um at duga at snúgva sær...

Fríggjadagin tyktist val í úr­tíð at vera nærri enn nakr­an­tíð. Fyrst vóru tað Fólka­flok­k­ur­in og Sjálv­stýr­is­flokk­ur­in sum kunn­gjørdu, at teir fóru at leggja fram upp­skot um val í úr­tíð. Teim­um á baki kom for­kvinn­an í ting­bólk­i­num hjá Tjóð­veld­i­num og segði, at val skal verða, áðr­enn næsti mán­aður er farin.

Hetta kundi valla skilj­ast øðr­vísi enn, at ting­mann­ing Tjóð­veld­is­ins tók und­ir við upp­skot­i­num um val í úr­tíð – og út frá hes­um kundu stað­fest­ast, at bæði fiski­vinn­u­re­form­ur, komm­un­u­re­form­ur, pen­sjóns­re­form­ur og aðr­ar bæri­lig­ar ætl­an­ir hjá meir­i­lut­a­num á tingi vóru far­in fyri skeyt­ið.

Í poli­tikki skalt tú duga at snúgva tær. Tú skalt vita, nær tú kanst siga hvat. Fólk­a­flokk­ur­in eig­ur sum vera man at tendra fjús­ið, sum forð­ar meir­i­lut­a­num á tingi at gjøgn­um­føra ein fisk­i­vinn­u­re­form. Tað er hans­ara eks­istens­grund­ar­lag at lata ting­ini vera, sum tey eru – at ætlaðu broyt­ing­ar­nar í fisk­ivinn­uni ikki henda. Men hjá Tjóð­veld­i­num er støðan júst tann øv­ugta. Við at sita í tí støðu, sum Tjóð­veldi sit­ur nú, kann flokk­ur­in tryggja sær at fáa sam­tykt hjart­a­barn­ið hjá sær, ein fiski­vinnu­re­form, sum bæði Sam­bands­flokk­ur­in, Javn­að­ar­flokk­ur­in og Fram­sókn taka und­ir. Tal­a­­n er um ein søgu­lig­an møg­u­leika – ikki minst um vit síggja tað við tjóð­veld­is­eyg­um.

Tí er tað óbúgvið politiskt forkvinnu Tjóðveldisins á tingi at rætta Fólka­flokk­i­num eina hjálp­andi hond her. Ann­ita á Fríðriks­mørk hugs­aði seg ikki nógv væl um hós­kvøld­ið – eft­ir tíð­ind­ini um val­upp­skot­ið hjá Fólka­flokk­i­num og Sjálv­stýr­is­flokk­i­num, tá hon sendi fjøl­miðl­unum sína hugs­an um, at vit skulu hava val í úr­tíð – í september, júst so, sum Jørg­en og Kári siga. Vit kunnu siga, at hetta var eitt skot í fótin hjá Annitu á Fríðriksmørk, og at tað krevst meira av politikara, sum hevur sitið á tingi í skjótt 14 ár.

Løgmaður hevur onkur evni at kyrra. Í øllum førum varð eing­in val­dag­ur á­sett­ur, tá hann kall­aði all­ar floks­for­menn­i­nar til fund­ar fríggja­dag­in. Sjálvt Jørg­en Nicl­a­sen tykt­ist nøgd­ur við, at vit fáa eitt val í heyst, um enn tað verð­ur seint í heyst, í oktober ella nov­em­ber. Løg­mað­ur hev­ur eis­ini slept ulti­ma­tiva krav­i­num um, at løgtingið skal sita til 19. jan­uar – og tí er ein møgu­leiki, at vit fara at hava løg­tings- og fólka­tings­val sama dag – og tá val­dag­ur ofta er týs­dag, er hugs­andi, at val­ið verð­ur gamla valdagin 8. nov­ember.

Vilja Tjóðveldi og Framsókn sam­an við rest­ini av sam­gonguni skapa álit, so er at gjøgn­um­føra onkrar av reformunum áðr­enn val­ið – og so er skipan av nýggju samgonguni bara ein formalitetur.