ODDAGREIN: Eldraøkið sum býtisbarn

– Vit yvirtaka eldraøkið fyri rætta prís­in.
Soleiðis sigur borgarstjórin í Vest­manna í sambandi við, at komm­un­ur­nar skulu taka yvir eldra­øk­ið 1. januar í 2015.
Og júst málið um hvør rætti prísurin er hevur verið – og er framvegis – stríðsmálið.

Sambært fíggjarkørmunum hjá lands­stýr­i­n­um, so fer landið at rinda komm­ununum 372,1 milliónir krón­ur fyri at yvirtaka eldraøkið.Men hetta er ikki nóg mikið, hava komm­un­ur­nar víst á.
– Talið, sum fíggjarmálaráðharrin borð­reið­ir við er eina 30-40 milliónir krón­ur ov lítið, sigur borgarstjórin í Vestmanna.
Stóri spurningurin er so, hvussu avgerandi tað er fyri eldraøkið, at kommunurar yvirtaka.
Taka vit aftur borgarstjóran í Vestmanna, so vísir hann á, at støðan bara er versnað hesa tíðina, skriftandi almannamálaráðharrar hava lovað betri umstøður til tey gomlu.
– Vit vilja, og vit kunnu gera tað betri, sigur Pauli T. Petersen, borg­ar­stjóri í Vestmanna við blaðið í dag.
Sum grundgeving fyri at leggja eldra­øk­ið út til kommunurnar at um­sita verður sagt, at tænastan verð­ur betur, tí avgerðirnar verða tikn­ar tættari borgarunum. Men er tað nú vist, at tað er so heppið?
Í fleiri ár hevur verið roynt at skipað landið við færri kommunum. Sam­starvsøki eru gjørd, soleiðis at smá­ar kommunur kunnu verða í størri eindum, tá tað ikki ber til at fáa færri kommunur.
Hóast semja er um, at eldraøkið skal leggjast út til kommunurnar, so er stríðsmálið, sum ikki einaferð, pengar. Kommunurnar halda uppá, at landið rindar ov lítið og vilja tryggja sær sær eina upphædd, sum liggur einin 10 prosent oman fyri ta upphædd, sum stendur í fíggjarkørmunum hjá landsstýrinum.
Jørgen Niclasen, fíggj­ar­mál­a­ráð­harri, sigur seg tó vilja rinda ta upp­hædd, sum tað kostar komm­un­unum­. Hann leggur kortini dent á, at hann fer ikki at krevja meira enn tað inn í skatt­um og avgjøldum og geva komm­un­u­num fyri síðani at lata komm­­u­n­unum ­pengar, tí tær ætla at brúka meira pengar upp á eldraøkið, enn gjørt verður nú.
So er spurningurin, um komm­un­ur­nar duga betur at húsast við teim­um somu pengunum, enn landið dugir...?