Aftur í ár var seyðasýning í Skálavík. Hetta er fjórða árið, at sýning er í bygdini, og munnu tað verða umstøðurnar, ið gera tað, at hon er her á hvørjum ári, heldur Palli Dalsgaard í Skálavík.
Hann greiðir frá, at tað er ein stuttleiki at síggja, hvussu væl menn ganga upp í hetta tiltakið.
Lítið man vera at ivast í, at fyri seyðabrúkið er hetta ein stórur bati. Men tað er ikki einans seyðurin, ið hevur fyrimunin av hesum tiltaki, heldur Palli Dalsgaard.
Tað sosiala í hesum hevur eisini sín stóra týdning. Menn koma saman úr øllum eysturbygdunum, og øðrum bygdum við. Menn, ið annars lítið og einki hava við hvønn annan at gera í tí dagliga hittast og kunnu tosa saman um mangt og hvat. Men tað er ikki einans um seyð, tosað verður, nei, tað er so eiðasørt, greiðir Palli Dalsgaard frá.
Mong ymisk mál eru uppi og venda ta tíðina, seyðasýningin varir.
Eg havi nevnt tað fyrr. Tað er tann ungi bóndin her í bygdinin, Eynar Martin Kjærbo, ið er upphavsmaðurin til hetta tiltakið. Hann gongur upp í tað við lív og sál og hevur fingið fleiri at taka undir ivð sær.
Teir, sum stíla fyri og sýnsmenninir eiga tøkk uppiborna fyri sítt arbeiði. Aftaná, tá liðugt var, var matur at fáa á Keldu fyri øll. Tær kvinnurnar, ið har hava gjørt eitt sórt arbeiði, eiga eisini eina stóra tøkk uppiborna. Kvinnan setur sín sermerkta dám á alt tað, maðurin tekst við, heldur Palli Dalsgaard.
Á Keldu vóru steypini handað teimum, sum høvdu bestu seyðirnar.
Vit fingu nógv og gott at eta, sungu nakrar sangir. Tá var tíð til frið at venda, ein langur og hugnaligur dagur var at enda komin, greiðir Palli Dalsgaard frá.
