Tað er eitt stuttligt ítriv at leita eftir metallutum í føroysku moldini, og nógv áhugavert fæst burturúr, ert tú tolin og heppin.
Charles Olsen hevur í tveir mánaðir fingist við at ganga í bøi og aðrastaðni við metallfinnara, og áhugin er voksin so mikið nógv, síðani hann byrjaði, at hann nú umhugsar at ogna sær ein betri metalfinnara.
– Metalldetektorurin finnur alt metall. Hann finnur gullproppar, silvurpappír, gamlar ølproppar, alt millum himmal og jørð. Alt í jørðini, sum er metall, sigur Charles Olsen.
– Eg finni nógv søguligt. Eg havi funnið nógvar myntir og nógv frá øðrum veraldarbardaga, men ikki nakað eldri enn tað enn.
– Tað kann vera spennandi, tá tað er okkurt at finna. Moldin í Føroyum er ikki so vinarlig móti metalli. Skalt tú finna nakað av týdningi, so skal tað helst ikki vera ov gamalt, og helst skal tað vera ædelmetall, tað vil siga silvur ella gull. Messing forferst eitt sindur, men heldur sær eitt sindur longri.
Finnur ølproppar allastaðni
Hóast nógv stuttligt at finna í moldini, so er eisini rættiliga nógv burturkast, og serliga eru tað gamlir proppar til ølfløskur, sum dálka.
– Tað eru gott nokk nógvir gullproppar í grasinum allastaðni í Føroyum. Fólk hava drukkið øl, og so hava tey bara tveitt propparnar frá sær, sigur Charles Olsen.
– Nógvastaðni kanst tú ikki fara við metalldetektori, tí har er so nógv silvurpappír í moldini, at tað forstýrar so nógv. Tað gevur útslag, sum um har er okkurt stuttligt, men tú finnur bara ein samanrullaðan klump av silvurpappíri ella ein gullpropp. Tað sært tú nógvastaðni.
Eisini er gamalt plastikkrusk, sum ikki verður niðurbrotið.
– Hesir trýkantaðu juicepakkarnir, sum tú fekst fyri 20 árum síðani, teir finnur tú enn. Proppar og alt tílíkt. Tað er, sum á sjónum. Tú sært bara grasið, men tú sært ikki tað, sum er undir. Tað verður burtur upp á handan mátan, tí grasið grør omanyvir.
