Dimmalætting ber í bøtuflaka við løgmanni, sum í Degi og Viku tók ábyrgd av, at hansara fyritøkur ikki megnaðu at gjalda hvørjum sítt og rann undan fyrr givnum útmeldingum um, at hann ikki hevði ábyrgdina.
Og so staðfestir blaðstjórin á Dimmalætting:
– at høggast um orð og heilt neyvt hvat hann fyrr hevur sagt gevur ikki meining longur. Løgmaður tekur ábyrgdina og viðgongur, at hann í fyrr givnum úttalilsum í sama máli, ikki hevur skilt sannleikan heilt á sama hátt sum onnur.
Og so vónar Dimmalætting, løgmaður nú hevur vaskað øll tey skitnu klæðini og kann byrja av nýggjum við nýggjum áræði:
– og við hondini um stýrisvølin, so vit sum borgarar í Føroyum kunnu merkja, at róðrið er í góðum hondum...
Heilt erligt! Hvat varð av óhefta og kritiska tíðindablaðnum, tí skarpa penninum, ið við fjórða statsveldisins skjaldramerki skuldi halda teim ráðandi skákmát og avdúka lygnir og rangsnúgvingar og óreiðiligar politikarar?
Nei, vit spyrja bara. Vit halda als ikki, at løgmaður er vaskaður. Hann er tvørturímóti dálkaður og avdúkaður fyri at dylja, at hann hevur kostað landinum milliónir við at hava givið bæði Taks og BankNordik stór tap. Løgmaður royndi at dylja hetta sum longst, men varð avdúkaður – og var eisini avdúkaður fyri slett ikki at kenna sína ábyrgd sum nevndarformaður.
Heldur enn at bera í bøtuflaka og skava útyvir, so átti »kritiska« Dimmalætting heldur at sett spurnignin, um løgmaður er habilur at stýra landinum, tá hann fór so yvirflatiskt til verka sum vinnulívsmaður, at onnur fingu rokningar fyri tvísiffraðar millónaupphæddir!
