Gjørdu burtur úr føstulávint

Leygardagin sluppu fólk í øllum aldursbólkum, gentur, dreing­ir, kvinnur og menn, at sláa tunnu á Sandi.
Lagt varð fyri í Ung­manna­felagshúsinum Virki­n­um longu klokkan 13, tá børn - gentur og dreingir - und­ir skúlaaldur sluppu at sláa tunnu. Samstundis, sum tey smærru børnini vóru savn­aði inni í húsinum, vóru børn í skúlaaldri savnaði í túnin­um beint vestan fyri hús­ið til tunnusláttur.
Nógv børn og foreldur vóru í Virkinum hesa løtu, og øll hugnaðu sær óført. Bør­n­ini stóðu so hugagóð í røð, og tá tey komu til tunnuna, slup­pu tey at sláa tvey sløg í part - og síðan fóru tey í røð­ina aftur.
Tað er avmarkað, hvussu hart børnini kunnu sláa við ein­um lítlum gassa, og tí tók tað eisini sína tíð, til tunnan brotn­aði, og ein rúgva av smá­um bommpakkum datt nið­ur á gólvið.
Tá tunnan umsíðir brot­n­aði, savnaðust børnini at fáa sær hvør sín bommpakka.
Í ovaru hæddini í Virki­num varð bjóðað til ókeypis kakao, kaffi, te og bollar.

Eisini vaksin
Seinni henda dagin sluppu eisini kvinnur og menn at sláa tunnu, og hetta fór eisini fram vestan fyri Virkið.
Sosialurin fekk ikki við, hvør kvinnan var, sum reiggj­aði gassan seinastu ferð, áðr­enn tunnan fór í knús, men hjá monnunum gjørdist vinn­ar­in og kattakongurin, Eyð­varð­ur Petersen, skip­ari á línuskipinum Sands­havi­num.
Tað er ikki bara sum at siga tað at gerast kattakongur á Sandi. Tann, sum brýtur tunnu­na, bjóðar inn á gólvið, og sum seinnaparturin og kvøld­­ið leið, var dúglig gongd inn á gólvið hjá skiparanum á Sandshavinum.