Móttøkan byrjaði við, at danski sendiharrin, Tom R. Jensen, beyð vælkomin. Hann ynskti Gunnari Hoydal tillukku við útgávuni og greiddi frá skránni hetta kvøldið.
Hann gav síðani orðið til Fay Weldon, ið var boðin at siga nøkur orð um Gunnar Hoydal og um bókina.
Gunnar Hoydal og Fay Weldon
Fay Weldon greiddi frá, at hon og maðurin á ferð í Føroyum í summar høvdu hitt Gunnar Hoydal, og at tað var her, hon fyrstu ferð kom í samband við rithøvundan.
Enski rithøvundurin segði, at bókin er so ómetaliga væl skrivað, at um møguleikin hevði verið til staðar, og rættvísi var til, hevði hon kunnað vunnið the Booker Prize, ið er ein tann størsta viðurkenningin, ein høvundur kann fáa. Fay Weldon endaði við at siga:
? This book is as good as they get.
Føroyskt og enskt
Gestirnir fingu høvi at hoyra brot úr skaldsøguni - bæði á føroyskum og enskum. Annika Hoydal las fyrst eitt brot á føroyskum, og síðani helt Jill Burrows fram á enskum. Jill Burrows arbeiðir á enska forlagnum og hevur verið við til at umseta bókina til enskt.
Tónleikaliga undirhaldinum stóð Annika Hoydal fyri. Hon sang eina føroyska vøgguvísu hjá Gunnari Hoydal, bæði á føroyskum og á enskum. Áhoyrararnir hoyrdu fyrst eitt vers á føroyskum, og síðani eina enska umseting av somu vísu.
At enda segði Gunnar Hoydal nøkur orð. Hann takkaði øllum, ið høvdu arbeitt við útgávuni og greiddi frá, at tað kendist løgið at lesa síni egnu orð á einum øðrum máli. Hann segði hetta vera ein stóran dag fyri seg persónliga, men eisini fyri føroyskan skaldskap.
Vónandi fáa fleiri føroyskir rithøvundar møguleikan at lesa síni egnu orð á enskum.
