Á King?s Suite á Sjómansheiminum í Havn situr Yaacov Bergman. Útsýnið oman í aldingarðin við Gamla Bókhandil, Havnar Kirkju og Vágsbotn er einastandandi vakurt í góðveðrinum og tað fegnast hann um, tí hann er vanur at hava myndatól við sær og taka myndir av útsýninumúr kamarsvindeyganum á gistingarhúsinum, har hann heldur til. Og hann ferðast víða. Maestro Bergman er nevniliga ikki ein og hvør.
Hann er føddur í Ísrael og býr nú í New York. Hann ferðast kring heimin og stjórnar orkestrum kring allan heim. At nevna allan listan við framførslum, heiðursteknum og útbúgvingarstøðum hevði verið ov nógv avgjørt á hesum stað. Men lat okkum staðfesta, at hann m.a. hevur verið í læru hjá Leonard Bernstein og Vladimir Kin, umframt á ymsum hægri lærustovnum.
Hann er giftur Joan Behrens Bergman, ið er klaverleikari. Hann ferðast kring heimin og er kendur víða, sum dugnaligur dirigentur.
Vitjar aftur
Fyri tveimum árum síðani eydnaðist at fáa Yaacov Bergman til Føroya at stjórna Requiem hjá Verdi. Og hann gjørdist sera hugtikin av landinum og fólkinum, ið her býr.
- Slíkt sær og upplivir ein ikki í Amerika og heldur ikki aðrastaðni í heiminum, sigur Bergman, ið sigur, at land og fólk eigur sín lut í, at hann so fegin vil vitja aftur til Føroya.
Hann er hugtikin av fólkinum og trivnaðinum her. Hann minnir á, at tónleikur og náttúra er ein sterkur frymil ella formul, og tí heldur hann, at hetta má vera eitt stað, har nógvur tónleikur sær dagsins ljós.
Festivalir hava týdning
Yaacov Bergman vísir á, at tað hevur alstóran týdning, at tónleikafstivalar eru. Størri týdning, enn mong geva sær far um.
Samfelagsliga hevur tað týdning og kann eisini fáa búskaparligan týdning, um festivalurin gerst kendur. Men eisini fyri íbúgvar, gestir og trivnaðin sum heild, hava festivalar sum Atlantsljómur/Summartónar týdning.
- Tónleikafagnaðir siga nakað um lívskvalitetin á staðnum. Tað hevur týdning fyri, um fólk dragast at staðnum. Um læknar og onnur tíma at búðsetast og so framvegis, sigur Yaacov Bergman.
Hann vísir eisini á, at mangir stórir tónleikafagnaðir eru í sera lítlum plássum. Kanska gerast tey kend av hesum.
Bergman vísir á, at nú olja er aktuell í Føroyum, so er hetta bert pengar, men tað hevur týdning at minnast til sálarliga trivnaðin. Føroyar eru eitt paradís fyri listafjepparar og tað, at vit eru so avbyrgd, er partur av hesum. Hóast heimurin í dag gerst alsamt minni, so er tað so, at fólk vilja út í krókarnar at ferðast. Og slíkt, sum mentan og tónleikur er gótt fyri t.d. ferðavinnuna.
- Og so skal ein minnast til, at fólk, sum hava ferðast her, eru umboðsmenn fyri landið.
- Eg eigi nøkur vinfólk, sum fyri kortum fingu teldu og internet. Tað fyrsta, tey leitaðu seg inn á, var Atlantsljóm/Summartónar og Føroyar, sigur Bergman, ið eisini vísir á, at í New York Times hvønn leygardag er ein lítil teigur, ið nevnir júst slík smá mentanartiltøk, sum Atlantsljóm.
- Stuttligt er eisini, at eg mundi havt eitt kór uppá 90 sangarar úr Colerado við mær til Føroya, men tað eydnaðist ikki at fáa hetta at hanga saman fíggjarliga, sigur Bergman, sum hevur ein dreym um, at tað eisini skal bera til at fáa teir mongu serkønu sangararnar og tónleikararnar, ið vitja við slíkt tiltak sum Atlantsljóm, at geva frálæru og hava skeið.
Føroyar ein loynidómur
- Tað eru ikki mong, ið kenna til Føroyar. Føroyar eru sum ein lítil loynidómur. Og her er annað, enn bert tónleikurin. Náttúran, fjøllini, vatnið og fólkini. Rátt og sera góður íblástur til alla list, heldur Yaacov Bergman, ið ikki dylir, at tað eisini er hann sjálvur, ið hevur strongt á fyri at koma aftur til Føroyar.
Og Yaacov Bergman er ikki bangin at fara undir eitt stórverk sum Requiem eftir Brahms, nú hann skal starvast í Føroyum. Hann veit, hvat hann kemur til og hann er vanur at arbeiða við bæði serkønum og dugnaligum leikfólki.
- Eg kenni eitt sindur til kórini og eldsálirnar aftanfyri Atlantsljóm/Summartónar, sigur Bergman og nevnir t.d. Ólav Hátún.
Og Bergman himprast als ikki at fara undir stórverkið eftir Brahms.
- Longu tá vit vóru á veg til flogvøllin í Vágum fyri tveimum árum síðani, gjørdu Ólavur og eg av at fara undir Requiem hjá Brahms. Tað skuldu so ganga tvey ár, til tað eydnaðist at savna allar snøklar, so tað kundi eydnast, sigur Bergman og minnir á øll tey fólkini, ið leggja lív á sál í hetta megnar tiltak og sum sita við telduna í tímavís og senda teldupost.
- Eisini Norðurlandahúsið er ein perla. Bæði tá umræður ljóð og snið, sigur Bergman og hyggur út ígjøgnum vindeygað í King?s Suite á Sjómansheiminum, har sólin, sjógvurin, fjøllini og fólkini og lívið bíða eftir honum. Alt, ið hann metir sum en lítlan loynidóm, sum fleiri áttu at fingið innlit í.
Longu í gjárkvøldið byrjaðu venjingarnar til Requiem há Brahms, har Maestro Bergman skal leiða orkestur og sangarar, men íbúgvarnir í loynidóminum í Atlantshavi mugu skunda sær til atgongumerkjalúkurnar, tí tað er eingin loyna, at avmarkað atgongd er til tær báðar framførslurnar av Requiem hjá Brahms í Norðurlandahúsinum.h;is reytt)
Máltindurin
Signar Johannesen AB 11
Kristoffur Vidtfeldt B71 11
Oddbjørn Joensen AB 9
Pauli Hansen Skáli 9
Egill Steintórsson VB 9
Aksel Højgaard B68 8
Kaj Roest TB 8
Jákup Olsen B68 6
Kári í Láabø VB 6
Svend Poulsen AB 6
Regin Arge B36 5
Hallur Christiansen TB 5
Eyðun Svalbard TB 5
