Eitt annað sermerki var, at Sjálvstýrisflokkurin, sum hevði verið umboðaður á tingi øll árini síðani floksbýtið í 1906, ikki fekk umboð valt.
Flytingarnar við hetta valið vóru – umframt stóru framgongdina hjá Fólkaflokkinum, at Sambandsflokkurin stóð í stað við átta tingmonnum, Javnaðarflokkurin misti ein frá seks niður í fimm, meðan Sjálvstýrisflokkurin misti allar sínar fýra tingmenn.
Fólkaflokkurin, sum koyrdi hart á við sjálvstýrismálinum, manglaði bara ein tingmann í at hava reinan meiriluta – sum kundi havt stóra ávirkan á framtíðar stjórnarstøðu Føroya.
Til løgtingsvalið 30. januar í 1945 fekk Sjálvstýrisflokkurin heldur ikki umboðan, men 6. november í 1946 var aftur løgmtingsval, og tá stillaðu Sjálvstýrisflokkurin og Javnaðarflokkurin upp á sama lista, og tá fekk Sjálvstýrisflokkurin tveir mans valdar á javnaðarlistanum, Símun Petur Zachariasen og Louis Zachariasen, og soleiðis kom Sjálvstýrisflokkurin afturíaftur – og hevur havt sæti síðani við sum oftast tveimum umboðum, onkuntíð trimum og fýra ferðir við einum umboði.
Umboðanin, sum Fólkaflokkurin fekk á tingi í 1943 er tann størsta, sum nakar flokkur hevur havt – eftir at fleiri enn tríggir flokkar vóru á tingi.
Hóast Fólkaflokkurin misti ein mann í 1945, so vaks undirtøkan úr 41,5 prosentum til 43,4 – og so stóra undirtøku hevur eingin flokkur havt síðan.
