Høvuðsorsøkin er rationaliseringin: at leggja bankarnar saman og lækka talið av avgreiðslum og starvsfólkum. Við hesum virkispolitikki er kostnaðurin - lønir og aðrar rakstrarútreiðslur - nógv lækkaður. Vit kunnu siga, at bankin er í dag lagaður til føroyska samfelagið. Hann kundi kanska verið fyrimynd, nú føroyska samfelagið skal lagast til ein sjálvberandi búskap.
Bankin hevur ein týðandi leiklut í føroyska samfelagnum. Tað er ikki løgið, at bankin viðhvørt er fyri atfinningum. Serliga finnast vinnulívsmenn at bankanum, tí hann er trekur at fíggja verkætlanir. Bankin setir hørð krøv um eginpening og krevur burðardyggar ætlanir. Eitt hugtak, sum vit ikki kendur tá »alt« varð fíggjað. Kanska kann bankin tykjast í so trekur viðhvøært. Hinvegin var neyðugt at broyta hugburð.
Hetta tykjast fólkafloksmenn ikki at skilja. Í Dagblaðnum fær hann ákoyringar, og frá fólkafloks- og sambandsmonnum verður róð upp undir at privatisera bankan. Men hsir flokkar dugdu ´k síni tíð heldur ikki at skilja, at tað var neyðugt við einum landsbanka. Heldur ikki skiltu teir, at gamla rentuskattaskipanin avlagaði búskapin. Hesir flokkar noktaður saman við bankaleiðslum fyri, at stór rentuspekulatión var.
Javnaðarflokkurin royndi at seta ein »stoppara«, mne tað eydnaðis ikki fyrr enn Javnaðarflokkurin og - og so løgið tað ljóðar - Fólkaflokkurin skipaðu landsstýri í januar 1991. Tá varð rentuspekulatiónin avmarkað - 10 ár ov seint.
Men hetta er søga nú, og vit mugu líta frameftir. Ein góður og sterkur banki er gott viðføri at hava, tá fullveldið skal skipast. Tá verður brúkt fyri nógvum kapitali at fíggja tað økta virksemið, sum skal fjøltátta føroyska búskapin. Tjóðarúrtøkan má jú økjast munandi, um vit skulu varðveita livikorini, tá blokkstuðulin skal minka og hvørva sum frálíður.
