Men løgmaður kann siga, hvat hann vil. Um vit siga, at Herluf Sigvaldson verður ráðgevi líka til hann fer frá fyri aldur, so hevur hetta krummspringið hjá løgmanni kostað okkum skattgjaldarum einar 12 milliónir krónur. Harafturat fær frákoyrdi aðalstjórin aðalstjóraeftirløn.
Um hetta ikki er at sparka uppeftir, harra løgmaður, hvat er tað so?
Almennu Føroyar hava ein misteinkiliga løgnan starvsfólkapolitikk. At koyra eina skrivstovukvinnu ella eina vaskikonu, tað er einki problem. Tær fáa fótin í reyvina, tá sparast skal. Men at koyra ein stjóra til hús – ein stjóra, sum ikki kann brúkast, tað má man ikki. Tí finnur man bara upp á okkurt til teir at gera. Í Tinganesi situr ein slíkur – tildømis. Hann hevur skrivað undir semjuna við Herluf Sigvaldson sum »virkandi løgmansstjóri«. Tað kann man eisini blíva, tá man er frákoyrdur aðalstjóri í Mentamálaráðnum. Sparkaður uppeftir? Tja...
Ímyndið tykkum um Posta framvegis var ein almennur stovnur. So sótu fleiri frákoyrdir postverksstjórar úti í Tinganesi í onkrum uppfunnum størvum. Og fyristillið tykkum, um Smyril Line var ein almennur stovnur, hvat skuldi løgmaður so gjørt við allar teir frákoyrdu stjórarnar har? So hevði verið trongt í Tinganesi.
So parolan hjá løgmanni og almennu umsitingini er, at ert tú einaferð komin á ovastu rók í almennu umsitingini, so verður tú sitandi, kosta hvat tað kosta vil!
Ergo: Vit hava veikar politikarar – og alt ov sterkar leiðandi embætismenn. Tað er ikki gott.