eru góð, fangandi og væl kend millum føroyingar flest. Hvør kennur ikki ”Sirkus Tinganes”, ”Mítt hjarta pumpar fyri tær”, ”Gubbi og eg” og ”Í skúrið”? Við manningini úr Hjarnum, kann eisini hugsast at

Reuters, sum endurgevur. - Fólk í heiminum ynskja frið og við teirra leiðarar vil eg av øllum mínum hjarta siga: Latið okkum hittast, lat okkum tosa, lat okkum samráðast.

Við týska heimspekinginum Ferdinand Lassalle á odda bóru fyrstu javnaðarfólkini fólkaræðið í sínum hjarta, og tey sóu, at staturin kundi gerast eitt hent amboð at tryggja arbeiðandi fólkinum virðilig kor

Man plagar at taka til, at ”denne lov gælder ikke for Færøerne”. Í hesum føri kunnu vit við syrgnum hjarta flyta orðini omanfyri til ”at denne lov gælder ikke for lagtingsmedlemmer”. Atkvøðurættindi í vanda

geva samfelagnum ein styrk. Hetta er júst tað, vit gera í dag. Vit heiðra einum persóni, sum við hjarta, hegni og haldgóðum hugsjónum hevur víst, at rúmlig tilgongd er meira enn ein hugsjón – tað er ein

Í hesum døgum, nú dagarnir leingjast og lombini spæla sær í bønum, tað var nakað, sum frøddi títt hjarta. Náttúran er vaknað av nýggjum, nú tú segði farvæl og fór heim. Mín kæri Jakku. Eg fari at sakna

nógv størri ábyrgd á hvørjum einstøkum okkara. At vit mugu taka lut í so mongum við hugi og sál og hjarta. Har vit ikki kunnu krógva okkum burtur, men skulu virka og skapa í so ymsum samanhangum – í so nógvum

eisini tvørtur um landafrøðilig mørk, leggur hann aftrat. Partur av samfelag Vágur er ein bygd við hjarta og sál, og her kennur tú teg ikki sum eitt nummar í røðini. - Her ert tú partur av einum samfelag

hátt sín eg­in og fylgdi síni egnu kós. Hann ball­aði ikki nakað inn, men segði tað hann hevði uppá hjarta utt­an utt­an­umtos, men oftast við ein­um skálka­lig­um smíli. Hann gekk al­oftast í sínum eyðkendu

tjóðveldisfólk Tað er hent nógv í flokkinum síðan síðsta floksting. Vit hava fingið nýggja leiðslu, og av hjarta tøkk fyri stóra álitið. Ábyrgdin er nú okkara, og eisini her krevst, at vit standa saman skulu vit