fagra himmalhválvinum yvir Føgrulíð. Leiðin heim aftur eftir hugnaliga fólikafundin var kanska heldur tung hjá nøkrum. Bratt nevniliga at koma niðan aftur á Háls.

skrivinum. Fyri ávísar lønarbólkar hevur tíðin við ógvusligum prísvøkstri seinastu árini verið ógvuliga tung, siga feløgini, tí lutfalsliga stórur partur av inntøkuni fer til vørur, sum merktu mestan prísvøkstur

eitt nútíðar hóskandi heim til bæði brúkstørvin og starvsfólk. Eg vil siga at hetta mál fyllir sera tungt í avgerðini at stilla upp. Fleiri aftursvar hava verði til mína grein frá samgonguni. Lesarabrøv um

kann taka. Ei heldur kann góðtakast, at menn ikki slíta hálvan aldur umborð á skipum og bátum vegna tungt og slítandi arbeiði. Skipsverkfrøðingurin heldur, at umstøðurnar hjá okkara sjófólki eru nógv broyttar

tosað um at yvirtaka fólkakirkjuna og løgregluna, sum bæði eru fíggjarliga tung øki, meðan familjurættarmál ikki eru serliga tung fíggjarliga, men rakar okkum allar føroyingar. Galdandi familjurættarlóggavá

so óheppin hendan dagin, at hann datt í ein hyl og gjørdist buksuvátur! Men tað tók hann ikki so tungt. Veðrið var gott, so tað hevði ongan týdning. Teir fóru báðir glaðir heimaftur við glúpi og spann

kemur beint inn í munnin á manninum. Meiningin við hesum er at forða manninum at skríggja og í at bíta tung­una av sær. Maðurin er sjálv­andi noyddur at taka filtið í munnin, annars brýtur háls­reimin nakkan

Fyri mong av starvsfólkunum á Fiskavirking er tað sera tungt at klára seg, og fer inntøkan enn longri niður, er ikki gjørligt hjá hesum familjum at svara hvørjum sítt. Fyri mong av starvsfólkunum í Føroya [...] verið seinasta árið, og tú fært síðani 80% av tí. Fyri mong av starvsfólkunum hevur tað verið sera tungt, at klára seg seinastu tíðina, og fer inntøkan nú enn longri niður, er ikki gjørligt hjá hesum familjum

flennandi. Tungt at fara til skips Aftaná vitjanina gekk enn ein vika, áðrenn Paulina og Hjalti vórðu skild frá hvørjum øðrum. Hjalti skuldi nevniliga út at sigla. - Tað var heilt øgiliga tungt. Serliga [...] førkaðist bara øgiliga natúrliga móti einum føstum parlagi, sigur Hjalti. - Eitt, sum gjørdi alt øgiliga tungt, var, at Hjalti sigldi úti. Tað føldist sum um, at vit skuldu byrja av nýggjum, hvørja ferð Hjalti

Tá ið hann so fekk forklárað, hvør hann var, svaraði hon bara: - Oh, my God! Tað gekk eitt sindur tungt at tosa, tí Jóhan dugdi so lítið av enskum, men hon dugdi framvegis íslendskt, og tað dugdi Johan