armin og fara til stjørnuskrýddan sjónleik seint á kvøldartíð. Tað skulu tit á Tjóðpallinum hava stóra tøkk fyri. -- Leikstjóri: Guðjón Pedersen Búnar: Elín Edda Árnadóttir Pallmynd: Finnur Arnar Arnarson Ljós:

hjálpi okkum at umsita gávurnar á rættan hátt, so tær tæna Gudi til æru og næsta okkara at gagni. Tøkk havi Gud fyri lívið! Amen. David Johannesen

at fjørustrondum, ver glað, mín sál, og hevja ljóm av vøllum, stíg upp frá jarðarbúð, bregð tær við tøkk og trú móti himnahøllum. Tá ið presturin Sakarias skuldi lýsa Jesu komu í ein heim, sum lá í myrkri

Kristus er. Tað eru ljósir dagar í lívi okkara, tá alt er so lætt og gott, og hjarta okkara er fylt av tøkk til faðir ljósanna, sum allar góðar gávur gevur. Men vit uppliva eisini myrkar løtur, sum eru tungar

gleði, frið og kærleika. Vit eiga gávuna bert við at geva hana víðari til onnur í gleði, kærleika og tøkk. Latum okkum so nýta lív okkara í tænastu, við at geva til onnur av gleði og ríkidømi okkara. Vit

at loga. Hvør máltíð var eitt undur, ein endurnýggjan, sum skuldi upplivast í andakt, tilbiðjan og tøkk. Gjøgnum breyðið læt Skaparin lív sítt renna inn í hina kraftarleysu menniskjuna, hvørs egna lív so

var Jesu deyði á Golgata. Og tó, so ger verk hansara tað at vit kunnu verða fylt við eini djúpari tøkk, sum orð ikki kunnu siga tað. Hjarta finnur hvílu og frið við tí straffi sum kom yvir Jesus. Hermennirnir

í orðunum: synda ikki longur! Vit vita væl, at einki nyttar, at vit við egnari megi royna at taka tøk við hitt illa. Vit hava ofta lova okkum sjálvum, at vit vilja prógva, at hereftir skal alt koma at

Sakarias, sum vit hoyra um 3. sunnudag í advent, sang Gudi lovsang. Hjarta hansara var fylt at frøði og tøkk fyri at Gud vildi senda Jesus í heimin at frelsa fólk sítt. Verður forða menniskjum at geva ljóð fyri

um, at Kristus er deyður fyir øll og trúgva hesum boðskapi, kann tað ikki annað enn skapa gleði og tøkk í hjørtum okkara. Okkum øllum eigur at leingjast eftir, at menniskju fara at liva í tøkkini um ta