móttakaran og øll onnur tól, sum eru bundin í. Men hjá tí, sum ikki hevur nakað slíkt eru hyggjuráðini: Tak stikkið úr kontaktini, tá ið sjónvarpið ikki verður brúkt. Tað kann skjótt bjarga mannalívi! Hetta
einaferð noyðast á eina heilt øðrvísi ferð. Tín vísdóm og tína læru eg ei hevði fingið nakra aðrastaðni. Takk fyri góð minni og alt tað, tú hevur givið mær, ið orð ei kunnu setast á. Eg sakni teg, omma mín, men
límstein, sum er kálk. Býurin í Jyllandi, Ikast, merkir takstræ-skógin, har I- er eitt gamalt Y- (taks), sum eisini er eitt gamalt rúnatekin. So, lat staðanøvnini vera, sum tey verða søgd og skrivaði í
leiðin. Nú er loksins komið á mál - einans við skattakrónum frá borgarunum í Havnar kommunu í rygginum. Takk skulu tit hava fyri tær. MT Højgaard hevur bygt Sáttmáli varð gjørdur við MT Højgaard á sumri 2008
stígur við síðuna av, fær tað avleiðingar. Um vit gloyma okkurt smávegis í sjálvuppgávuni, kemur TAKS eftir okkum, og parkera vit ólógliga, fáa vit bót. Tá eyðsýndar politiskar gølur so taka seg upp
út. Ella rættari sagt, hinir gera tað gott og avgerandi støður koppa ikki okkara veg. Farvæl og takk Í somu løtu tað rann upp fyri føroysku viðhaldsfólkini, leikararnar og venjararnar, at brotssparkið
um og halda húsið, at tað kundi næstan verið teirra egna. Eingin er bangin fyri at taka eitt eyka tak. Vit eru fegin um at halda føðingardag og samstundis minnast tey menniskjuliga virðini í teimum fólkunm
sión. Fólk missa álitið á teimum fólkavaldu. Men “errare humanum est”. Tað ber til at ásanna mistakið, áðrenn ov seint er. Í Soylugørðum 30. november 2021 Jóhann Mortensen
skipum til at kunna verja trý fjarskotin lond í tí harðbalna Norðuratlantshavinum. Tí segði hann nei takk. Tey trý londini vóru ein byrða, sum hann ikki vildi leggja á sítt fólk. Kjøt ella frælsi Okkara øki
blómurnar liva, meðan fjøllini standa still. Eg sakni gjárdagin. Men kanska er framtíðin enn betri. Takk fyri og góðan flaggdag.
