greiða frá øllum. Vit mugu kortini nevna hennara stóra áhugamál sum radioamatørur; tað gav henni so mangar góðar løtur og minnir. Í hesum sambandi eigur at vera nevnt, at Johanna hevur tosað við fólk úr flest

Mamma Ingu var Sunneva Maria fødd Kjærbo úr Sumba, sum Mia var uppkallað eftir, og Gunnar hevði mangar raskar sumbingar við sær til skips. Heimið stóð altíð opið fyri teimum, og har komu mong fólk á gátt [...] fyri at hjálpa til við. Hon hevði lítlan tørv á uttan orsøk at skifta út lutir og keypa nýtt, so mangar gávur fóru óútpakkaðar til onnur, ið hon helt høvdu meira brúk fyri teimum. Mia var løtt av lyndi

góðan samstarvsfelaga, sum vit fara at minnast í takksemi og eisini við einum smíli við minni um mangar góðar løtur. Sjálv siti eg í kvøld við tár á kinn og syrgi ein góðan vin - eitt stás fólk, sum saknur

okkum sami góði og umsorgarfulli abbi. Nú tankar okkara leita aftur til barndómsárini, minnast vit mangar góðar løtur heima hjá tær og ommu uppi á Brekku. Vit vóru altíð væl móttikin, og fyrsta tú segði

at vera taldir, og at henda vitjanin hjá okkum í Havn skuldi fáa ein so bráðan enda. Gudrid var í mangar mátar ein serstøk kvinna. Tá hon giftist og fekk børn, gavst hon at arbeiða úti, men setti ístaðin

skemtandi. Altíð hevði tú onkra góða at fortelja, og við mátanum tú málbar teg, skapti tú látur. Mangar góðar liggja eftir teg. Tú hevði eitt sjáldsamt fólkatekki, og tú hevði eitt orð til øll á tíni leið

gingu í skúla í periodum. Vit børn, sum komu frá eini lítlari bygd í Føroyum, fingu á henda hátt mangar upplivingar og fingu víðkað okkara sjónarring, og hevur tað eisini verið við at sett sín dám á okkum

merkja tómrúmið og saknin. Anja var so góð við øll, og tí vóru øll so góð við hana. Hon hevði so mangar eginleikar og serligar gávur, sum vit kunna læra av og taka til okkum. Nú hon er farin, saknað vit

Anita stóðu sum vera man hvørji aðrari sera tætt sum systrar, men harumframt untist okkum at hava mangar góðar løtur saman, bæði í Froðba og á flatlondum, sum vit eru henni og Erlingi sera takksom fyri

sum felags áhuga, og tað hevði ongin annar í bygdini. Longu sum smádrongur haldi eg, at Birgir í mangar mátar var øðrvísi en vit aðrir. Eg minnist at í tí eina stórkavanum sum var, gjørdu vit smádreingir