liva sum kristin er at móttaka og geva. Tað er at móttaka kærleika og lív, og tað er at geva kærleika og lív til onnur. Alt hetta eiga vit sum kristin frá kærleikans Gudi. Og einki skal skilja okkum frá [...] lívinum hvønn dag sum eina gávu og sum eina uppgávu. Tað er at trúgva, elska og vóna í øllum førum og viðurskiftum. At trúgva er at liva av náði. Tað er at vita, at lívið er gáva og vit eiga hesa gávu bert við [...] lívi okkara eru tvørleikar, mótburður og vandar. Uttanum hetta sleppa vit ikki. Men í øllum førum og viðurskiftum eru vit sett at móttaka lívið og tað góða frá Gudi og geva tað víðari til næstan. At liva

teimum. Børnini renna í staðin fyri undan longur og longur inn í skógin og detta at endanum um av maktarloysi. Ikki fyrr enn tá verða tey funnin og borin heim. ? Á, sum tey vóru býtt at renna undan teirra [...] vunnið okkum, og venda um til Guds. Fyri Jesus er hvør einstakur syndari dýrt keyptur. Hann hevur við líðing og deyða sínum leyskeypt allar syndarar. Hann er ikki líkasælur viðvíkjandi tær og mær, men ynskir [...] skógi. Tey ganga og ganga, men finna als ikki burturúr skóginum aftur. Sum tey ganga, hoyra tey røddir, ið rópa á tey, men skilja ikki, at tað eru vinir, sum eru komnir at leita eftir teimum og bjarga teimum

samvitskuni so hann fatar, at hann stendur í skuld til Guds. Og tað er plássið hjá tí náðaða syndaranum, einum, sum hevur lurtað eftir orðinum um Jesus og tí, hann hevur gjørt fyri okkum, ja, sum hevur lurtað [...] er mín frelsari. Eg eri eitt Guds barn fyri hansara skuld. »Mínir seyðir hoyra reyst mína, og eg kenni teir, og teir fylgja mær«. Hesi orð brúkti Luther, tá ið hann skuldi siga, hvat tann kristna kirkjan [...] týdningarmesta er at hoyra Guds orð. At læra Jesus at kenna á málinum. At miða eftir at skilja alt meiri og meiri av gleðiboðunum um Guds náði í Jesusi. Hví er hetta so týdningarmikið? Tí, tað er bara Guds orð

vrakaða og útstoytta. Hesin Jesu kærleiki kom til sjóndar á krossinum og uppreisnini og vit eiga hann við at geva hann víðari til onnur. At vera kristin er at móttaka og geva, ella lívið er gáva og uppgáva [...] sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. Langafríggjadagur og páskamorgun bera á sama bógv. Jesus vil, at vit ikki skulu liva og doyggja uttan vón. Og hesin Jesus, sum vit kalla [...] náðigur og miskunnsamur. Hann tekur sær av okkum, hini kristnu kirkjuni ella hann tekur sær av seyðunum. Tú og eg kunna rokna okkum uppí seyðirnar, tað vil siga, vit eru elskað av Jesusi og hann hevur

vrakaða og útstoytta. Hesin Jesu kærleiki kom til sjóndar á krossinum og uppreisnini og vit eiga hann við at geva hann víðari til onnur. At vera kristin er at móttaka og geva, ella lívið er gáva og uppgáva [...] sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. Langafríggjadagur og páskamorgun bera á sama bógv. Jesus vil, at vit ikki skulu liva og doyggja uttan vón. Og hesin Jesus, sum vit kalla [...] náðigur og miskunnsamur. Hann tekur sær av okkum, hini kristnu kirkjuni ella hann tekur sær av seyðunum. Tú og eg kunna rokna okkum uppí seyðirnar, tað vil siga, vit eru elskað av Jesusi og hann hevur

einum fangatippi og hevði ikki ánilsi fyri at hann fór at verða sleptur leysur. Hann sleppur leysur, tí ein annar fór út á rættarstaðin ? vegna Barabbas og okkum øll. Barabbas ? tað eru tú og eg. Plássini [...] leikstjórin og sjónleikarin Mel Gibson sín nógv umrødda film »The Passion Of The Christ«, sum í hesum døgum er at síggja í Havnar Bio. Hesin filmur hjá Mel Gibson er uttan iva tann mest blóðiga og sterka lýsingin [...] krossinum, um vit fjala, at tað var ein valdsgerð og ein ræðulig hending. Gera vit tað, so verða vit tey týdningarmiklu boðini fyri uttan, at synd og óndskapur liggur so djúpt í okkum, at einki minni enn

fyrst og fremst umboðar gleðina og tað gleðiliga, eisini sambært Jesu orðum her: »Hetta havi eg talað til tykkara, til tess at gleði mín kann vera í tykkum, og gleði tykkara kann verða fullkomin«. Og tað [...] ella líknilsi man vera eins gamalt og menniskja er. Træið er ein so sjáldsamur og talandi vøkstur, at hann kann peika okkum menniskjum á tað, sum er støðugt, varandi og álítandi, tí ikki bara kunnu trø gerast [...] verða teirra millum sum træið og tess greinar eru og verða óatskiljandi. Har skal eisini framyvir, ja alt til veraldar enda verða ein felagsskapur millum hin upprisna og fólk hansara, har vit sum greinar

halgidómin í Jerusalem, og sálmaskaldinum hevur við væl valdum orðum og vendingum eydnast at givið okkum gott innlit í, hvørjar kenslur gera seg galdandi í hansara sál og sinni eins og vit fáa sum fáa aðrastaðni [...] heim, har hann kennir seg tryggan og í góðum hondum undir Guðs varðveitslu. Tað kennist sum at hugtikni yrkjarin í gleði og ovfarni ynskir at leggja allar sínar kenslur og tankar fram fyri Guð ? sum at einki [...] Guði í halgidóminum. Og tað hóast yrkjarin veit alt um at siga, hvør munur er á hinum æviga Guði og so okkum deyðiligu menniskju, men júst hetta er tað, ið myndar honum trúnna á Guð. Og tað ein trúgv, ið

fáa svar og hjálp í síni neyð og stúran, og tað er í hesum sambandi vit hoyra sálmaskaldið biðja Guð hjálpa sær at minnast, hvussu forgongiligt menniskja er og alt, ið hoyrir mannalívinum til, og hetta er [...] tala um menniskja bæði sum Guðsskapt og syndara um somu tíð, og tað veldst mangan um okkum og støðuna, vit eru í, hvørja síðu av hesum báðum vit leggja størri dent á. Og í øllum førum eiga vit eisini at minnast [...] skapning, ið hjá skaparanum finnur sær skjól og lívd, og skal koma at ásanna, at væl eru vit farin í Guðs hondum. Øll minnast vit farisearan í halgidóminum og eisini hjá okkum sum hjá sálmaskaldinum kann

so mangar og ymiskar. Vit liva í einum samfelag, har ídni og framburður og tey stóru avrikini verða sett hátt. Menniskju verða mangan mett eftir, hvaqt tey kunnu avrika í arbeiði, ítrótti og øðrum. Tess [...] sínum deyða og uppreisn hevur Jesus vunnið okkum fyrgeving syndanna og ævigt lív. Og heldur tú fast í gleðiboðskapinum um Kristus, kemur tú at uppliva, at HANN heldur fast, okkara frelsari og harri, Jesus [...] verður ikki fyrst av øllum hugsa um tímiligar lutir. Ein og hvør lutur hevur jú sína tíð. Og hóast teir tímiligu lutirnir eru okkum kærkomnir og eisini neyðugir, so stendur lívi ikki í tí, sum tú eigur