í neyð hansara. Trýrt tú á Jesus, sum tínum frelsara, so fær trúgvin eisini føtur at ganga á, og hendur at arbeiða við og tungu at signa við. Fylg tú Jesusi, so vil hann gera teg til sín tænara! »Fylgið

so at skilja, at tú fært samanhang í lívinum og fært megi og kraft frá Gudi til at tulka tað, sum hendur við tær og uttanum teg. Tú fært trúgv, sum kann flyta fjøll. Tú fært trúgv, sum kann liva við sp

føst í sovornum spurningum, sum vit ikki hava nakað svar uppá kortini, men heldur geva okkum í Guðs hendur og so fara til arbeiðis, har vit nú einaferð eru sett, og kenna okkara ábyrgd og uppgávu. Her í heiminum

ósemjurnar økjast tvørturímóti í takt við ríkidømið. Tað gevur okkum ikki rætt til at gevast og setast hendur í favn mótvegis neyð og órættvísi. Tað, tú kannst rætta uppá, skalt tú rætta uppá. Ein kristin hevur

sjálvandi ikki at spotta ella speireka hesa okkara gávu og lívssamband, sum tá ið greinarnar fara til hendurs at berjast sínámillum ? tá tann eina greinin frøist yvir vanlagnu hjá grannagreinini, ella ein onnur

eisini gera tað, hví ivaðist eg í hesum, hjálp míni vantrúgv. Soleiðis yvirgevur hann seg í Jesus hendur og letur hann avgera, hvat víðari skal henda. Orðini, sum í NT verða umsett at trúgva á Jesus, kunnu

eina lívsneyðuga dimensión, ein spontanitet og eina trúgv, sum ikki er bangin fyri at dálka sína hendur av ótta fyri, hvat hini siga; serliga tey, sum hava sítt uppá tað turra, bæði andaliga og materielt

hansara og gera tað, hann har biður okkum, og so biðja til hansara og leggja alt okkara í hansara hendur. Lat okkum tosa við hann sum við ein góðan vin um øll viðurskifti. Og lat okkum ikki gevast. Í orðinum

lið tína stendur hann og sigur: Óttast ikki, eg eri tín endurloysari. Gev teg trygt yvir í mínar hendur. Einki er ov tungt og trupult fyri meg! Amen! John S. Myllhamar

syndanna fyrigeving, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, -tað kann trykt leggja lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín, sum í himli so á jørð! Amen! Sverri Steinhólm