sjálvandi ikki at spotta ella speireka hesa okkara gávu og lívssamband, sum tá ið greinarnar fara til hendurs at berjast sínámillum ? tá tann eina greinin frøist yvir vanlagnu hjá grannagreinini, ella ein onnur

eisini gera tað, hví ivaðist eg í hesum, hjálp míni vantrúgv. Soleiðis yvirgevur hann seg í Jesus hendur og letur hann avgera, hvat víðari skal henda. Orðini, sum í NT verða umsett at trúgva á Jesus, kunnu

eina lívsneyðuga dimensión, ein spontanitet og eina trúgv, sum ikki er bangin fyri at dálka sína hendur av ótta fyri, hvat hini siga; serliga tey, sum hava sítt uppá tað turra, bæði andaliga og materielt

hansara og gera tað, hann har biður okkum, og so biðja til hansara og leggja alt okkara í hansara hendur. Lat okkum tosa við hann sum við ein góðan vin um øll viðurskifti. Og lat okkum ikki gevast. Í orðinum

lið tína stendur hann og sigur: Óttast ikki, eg eri tín endurloysari. Gev teg trygt yvir í mínar hendur. Einki er ov tungt og trupult fyri meg! Amen! John S. Myllhamar

syndanna fyrigeving, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, -tað kann trykt leggja lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín, sum í himli so á jørð! Amen! Sverri Steinhólm

altar. Tann, ið kennir Jesaja profet, veit, at Guð tekur ikki náðiliga móti gávum, sum blóðdálkaðar hendur rætta honum. Nei, fyrst eitur tað: ?Tváið tykkum, reinsið tykkum og fáið illgerðir tykkara burtur

Kristus ber okkum tann sterka boðskapin um, at hann vil og kann taka okkara ævigu leitan í sínar hendur og føra okkum heim til sín. Við sínum deyða og uppreisn hevur Jesus Kristus slóðað vegin inn í Guds

Mong av okkum eru upplærd við at leggja lív okkara í Harrans hendur. Og hóast alt er forgongiligt, har grasið visnar, og blóman følnar, stendur eitt eftir, og tað eru orð Harrans, ið standa til ævigar

næstan. Menniskju vilja fáa lut í Guds náði og kærleika. Tað er onkur, sum hevur sagt, at vit eru Guds hendur í heiminum. Vit eru sett inn í henda heim, fyri at vit skulu virka her í trúskapi. Vit skulu liva