tjóðfugli okkara vælkomnum. Vit heilsa tjaldrinum vælkomnum, hóast enn er heldur baldrut, hugsar ein um veðrið. Tí tjaldrið er flytifuglur, sum føroyingar so mangir. Tíðir skifta. Vágur er bygd, sum í farnu øld
sum hann hevur gjørt sum landsstýrismaður í sambandi við stovnseting av Fólkaheilsustýrinum. “Veðrið blíðkar fyri hugaðum monnum.” Men dupult so hugaligt er tað fyri ein loysingarmann, at hendan yvirtøkan
ing eisini sníkt seg á skránna. Øll tiltøk á Útivikuni eru tengd at rímiligum verðurlíkindum. Um veðrið ikki er til vildar, verða tiltøkini flutt/avlýst - kunnað verður um hetta á heimasíðu kommununar
og gestir vóru komnir úr øllum landinum út á Kirkju henda summardagin, tilsamans eini 600 fólk, og veðrið var av tí allarfagrasta. Fólk í bygdini høvdu glett seg til at fáa nýggja kirkju, eftir at bygdin
kapping við allar tónleika festivalarnar, so livur Ovastevnan sítt góða og sunna lív. Okkurt árið, tá veðrið ordiliga hevur spælt við, so hava ein 5000 fólk vitja oynna - og fólkatali í oynni er hækkað við
ringrás Sunnudagin á Mentanardøgunum í Fuglafirði skuldi fólkafundur vera á Skarðinum kl. 14, og hóast veðrið ikki var vánaligt, var lendið vátt og viðbrekið, og veðurforsøgnin lovaði æl og nakað av vindi júst
tað var ikki trupult hjá mær at flyta, tí fólk her eru rúmlig og vinalig, og mær dámar eisini væl veðrið. - Sjálvandi sakni eg fólk, sum eg kenni í India, men tað er bert eftir arbeiðstíð, at eg hugsi um
Tað var nógv frakt, so alt tók sína tíð. Tað bøtti heldur ikki um, at veðrið var ringt. Anna mintist, at tey tosaðu um, at veðrið var so ringt, at skrúvan javnan kom upp úr sjónum. Av Vík var farið til [...] mánaðar við ”Lincoln City”. Tó varð ikki kavað hvønn dag, tí hendingin fór fram í februar, og tá er veðrið ikki altíð tespiligt á Havnarvág. Umframt lóður og djúpvatnsbumbur vórðu eisini kanónin á b
beinini skuldu jarðast. Men tað var blivið seint, og veðrið var framvegis so ringt, at Hans tók sekkin til hús og setti hann i hjallin til dagin eftir. Veðrið var framvegis líka ringt seinni um kvøldið, og tað [...] fólkafundar sunnudagin 10. juni 1934 uppi á oynni í Hesti. Vituliga vóru fólk har úti spent uppá, hvussu veðrið mundi fara at roynast. Summarið 1934 var sum heilt einki serligt til veður, og leygardagurin tyktist
og vit mistu burtur land. Veðrið ruskaði, vit kundu ikki koma inn á Rituvík og máttu tí halda sunnanfyri Eystnes. Vit noyddust at kasta fisk út – einki land at sjá – og veðrið versnaði. Hann brast á við [...] einstakan, ið vildi hava torv Tað var ikki altíð eins hugnaligt at føra torv hiðani frá til aðrar bygdir. Veðrið var ofta óálítandi, og mangar hættisligar og vandamiklar ferðir hava vit havt gjøgnum tíðirnar
