Hirðamyndina kenna vit ymsastaðni frá í Bíbliuni. Hin góði hirðin hevur umsorgan fyri seyðum sínum. Jesus er hirðin og vit, hin kristna kirkjan, eru seyðirnir. Alt Jesu lív vitnar um, at hann hevur um

Vit eru í adventini. Og adventin er ein fyrireikingartíð til jólini, eins og føstan er fyrireikingartíð til páskirnar. Vit liva nú í vón og væntan um, at frelsarin kemur. Hann kemur við kærleika, umso

Einaferð ringdi ein maður til mín, hann var eitt sindur forstýraður, og var so keddur av, at Jesus hevði sagt hesi orðini, tí hann helt tað vera so meiningsleyst, um hann datt á sjógv, at hann ikki sk

Vit kenna tey øll aftur, fólk við følskum autoriteti, sum selja sína sál fyri at fáa makt. Tað var millum annað hetta, sum H. C. Andersen sipaði til í ævintýrinum um tann nakna keisaran, sum øll hildu

Gamalt er í søgu kirkjunnar, at av ápostlum Jesusar skuldi Jóhannes ápostul og ev. gerast hin elsti og doyggja sum fleiri og níti ára gamal í Efesus í Lítla-Asiu, eftir at hann hevði skrivað okkum bæð

Trúgv er mangan at finna har, ið vit minst vænta hana. Jesus kemur oman av fjallinum, og í ferðini við honum er stór mannfjøld. Tá er tað, at hann møtir einum spitalskum manni og herhøvdinganum. Tann,

Tá hesi orð ljóða til okkara í dag, kennast tey okkum uggandi og gleðilig ? sonn gleðiboð, at himmalski faðir okkara framvegis er virkin og ger sín gerning enn sum áður, og at eisini Jesus, harri okka

Tað eru tey fægstu av okkum, sum megna at geva lívi okkara innihald og form. Og menniskju spyrja eftir meining við lívinum. Og hetta gera tey í dag meir enn nakrantíð. Vit megna ikki at ráða lívsins g

Ein rekamaður, ella vagabondi, hjá Storm P. sigur við ein annan rekamann: »Harraguð, vit eru bara menniskju«. Og hin svarar: »Sum um tað ikki er ríkiligt.« Storm P., sum alt sítt lív hevði ein serliga

Jesus var foreldrum sínum lýðin. Men lýdni hansara ímóti jarðisku foreldrunum var í djúpasta týdningi eisini lýdni ímóti Faðirinum í himli. Har menniskju eru í Faðirsins tænastu, vil tað føra til lýdn