Seyðurin fær ikki frið at liggja, har hann eigur at halda til, men fer í allar ættir, tá fólk ganga og mala í haganum – júst, sum teimum lystir. Fróðin Kjærbo heldur tað ikki vera í lagi, at fremmandafólk eiga [...] soleiðis, at teir, sum sita við gørðunum, einki hava at siga, tá fólk soleiðis kunnu ganga allastaðni og mala. - Vit síggja, at tað er nógv tilvildarlig gongd í haganum og inni á festinum hjá mær, og hetta er

úti á Salthøvda, úti í Sandarhaga, ella úti í Salthólma, koma hesi ljótu skrímslini at standa og mala fyri eygunum á einum. Tí fara hesar vindmyllur fyri tíð og ævir at broyta fagurfrøðiligu myndina av