orðavali og ? hinumegin ? hevdbundnum gerandismáli, og hansara ritroyndir kunnu kanska líknast við ein Viderø-tekst, ið er stroyddur við brotum úr modernaðum leikritum. Høvundurin skiftir ímillum ørstuttar setningar

sígur um landið – og náttin hevur sum kunnugt aðrar dygdir og dýpdir enn dagurin kann gruna, sum Viderø tekur til í Ferð mín til Jorsala. Jú, Fámjin hevur annan sjónarring og søgu enn onnur støð. Sigst

lógligar togendar um skrúvuna, hóast hann var ein strembari av sama formati sum Victor. Saman við Viderø presti tvey óundansleppandi fenomen í føroyskari søgu, sum skiltu týdningin av at leggja hendan alt

myndini. Nøkur viðareiðisfólk standa á bakkanum og hyggja. Onkur kikar og øll vóna. Tey eru Alen Viderø í Miðstovuni, Jógvan Heinesen, Eysturi á Grømma, Óluva við einum barni, Janus og Hans Pauli Nybo

sínum Hans David Hansen. Teir hava millum annað hildið møti í Rituvík, og tann 85 ára gamla Katrina Viderø, ættað úr Hvalvík, minnist væl hesar menn koma norður hagar at halda møtir. Óla Jákup hevði eisini [...] sum fleiri minnast var “Indenfor eller udenfor – hvor skal du stå engang?” Hetta minnist Katrina Viderø eisini. Bjarni minnist eisini, tá ið Hans David plagdi at vera til útróður við maskinbáti. Vanliga

flokkin fyrimyndarliga – eins og fyri Unga Tjóðveldið- --- Góðu tjóðveldisfólk. Kristian Oskar Viderø skrivar í Søgu Sands: “Tað var ikki av tilvild, at fyrsti fólkafundur í Føroyum var á Sandi, [...] hærri endamark fyrir stavni hjá mannanna børnum (...).” Hesin fyrsti fólkafundur í Føroyum, sum Viderø hugleiðir um, varð hildin fyri júst 129 árum síðani, júst her í bygdini. 2. hvítusunnudag,

morgunbøn. Missiónsvika í Fámjin Fríggjakvøldið kl. 20 møti í kirkjuni Katrin Mortensen talar, Mourits Viderø syngur og Bergur Stórhamar endar Leygarkvøldið kl. 20 møti í kirkjuni Josvein Hovgaard o.o. tala

Sálin situr nú við føtur Hansara sum øllum ræður. Men hann var tilbúgvin og avkláraður, ella sum Viderø letur Sívar siga í seinastu bókini “Frá landi á fyrsta sinni”: “nú er hann farin – men tað er lívsins

som om intet var hændt. Det var vel nok tappert gjort af en snart 90-aarig Mand. Sovnaði í skúlanum Viderø skrivar at Andreas og Niklas vóru av ítarstu útróðrarmonnum. Eina ferð var Andreas so vekraður í

hvør sínum andaliga virksemi. Minnist hetta sama hjá abba mínum úti á Glyvrum, harið Kristian Osvald Viderø & Eliesar Poulsen plagdu at gista. Tað ber til at liva saman við ymiskum hugsanum, eisini á hesum