onnur áttu sjálvandi, um enn við undrandi brosi at tolerera teirra absurdu og grotesku gruggingar-hobby sum eitt antikverað og anakronistiskt, men ikki óinteressant kuriosum. Hvítusunnuaftan 2007 ”
onnur áttu sjálvandi, um enn við undrandi brosi at tolerera teirra absurdu og grotesku gruggingar-hobby sum eitt antikverað og anakronistiskt, men ikki óinteressant kuriosum. Hvítusunnuaftan 2007 ”
Gammeltoft-Hansen, sum tey flestu munna vita, so finnast tað fólk í øllum samfeløgum, ið hava tað sum hobby, at kverulera um alt sum rekst uppí høvdið á teimum, í grundini er tað bara hugflogið sum setir markið
som i 1930?erne stod den færøske kunstscenes aktører stadig med »den ene fod i dilettanteriet eller hobby-maleriet«, som en af de navnkundigste selvlærte, forfatteren og maleren William Heinesen, udtrykte
skuldu ikki liva av mold, tí vóru teir estetikarar, urtagarðsmenn. Velting var teirra ítriv, teirra hobby. Teir gleddu seg altíð um tad sindri av trævøkstri, vit høvdu í Føroyum, teir royndu eftir førimuni
