minst darva kappingarførinum hjá vinnulívinum í útjaðaranum. Trivnaðarmál Familjumál Familjan er kjarnin í samfelagnum, og tí eiga lógir, sum ikki samsvara við hesa grundreglu, framhaldandi at verða broyttar
at tað var honum blanka ómøguligt at skriva um persónar og hendingar uttan at brúka fyrimyndir. Kjarnin í skaldsøguni er hansara egna samband við Estrid ? ?Ein góð transaktión hevur hon verið, sum hevur
sum ? eftir mínum tykki ? forkomu Russlandi møguleikan at fetta sær sum mentað samfelag í 20. øld. Kjarnin í hansara politikki kann lýsast sum trúgvin á, at tað ber til at fara við tí menniskjansligu organismuni
en? er at meta sum eitt credo, ein trúarjáttan, sum saman við góðskuni sum lívsins undur er ein kjarnin í skaldskapinum. Mytan kann eisini sigast at taka saman um stuttsøgusavnið, tí frásøgumaðurin, eins
menning og alt, sum vit halda vera framstig, kunnu eftir einari løtu vendast til tað øvuta. Tað er jú kjarnin í øllum lívi og mentan – at alt rúmar í sjálvum sær bæði ljós og myrkur, vøkstur og vanda – og alt
familjuna seinastu árini, sum vit hava gjørt. Vit halda, sum so ofta áður nevnt, at familjan er kjarnin í føroyska samfelagnum. Trygga grundarlagið, sum skapar tryggar og góðar umstøður til børn okkara
bendir á, at sambandsfólk skilja ikki, hvat tað í roynd og veru snýr seg um, hvat tann veruligi kjarnin er, tað er, sum tora tey ikki at nærkast honum, men mala uttan um. Og hvør er so tann beiski veruleikin
bendir á, at sambandsfólk skilja ikki, hvat tað í roynd og veru snýr seg um, hvat tann veruligi kjarnin er, tað er, sum tora tey ikki at nærkast honum, men mala uttan um. Og hvør er so tann beiski veruleikin
endurminningarsøgur og mytur, og í teimum øllum takast gamalt og nýtt. Deyðin mótvegis lívinum er ein kjarnin í teimum flestu av søgunum, ofta við einum ráka av miðøld, og somuleiðis blandingurin av lysti og
nakað við innliving og forstáilsi at gera, í mun til náttúru og umhvørvi, og tað gamla føroyska er kjarnin í tí, sum í dag er ein heimstendensur við burðardyggari bygging og øllum tí, sigur hann. – Heldur
