førdi hana til hon gekk burtur í 1916. Skipið kom framvið Langanes 12. september og hvarv uttan nakra slóð. Menn vita, at tað var illveður miðjan september. Menninir sum fórust vóru: Jóan Magnus Olsen, skipari
sum heild akkurát líka ilt við at fóta sær í tilveruni. Seinasta søgan ber kortini boð um, at ein slóð hómast, hon verður ikki løtt og einføld at ganga, men hon er har. Ein fyribils niðurstøða er funnin
at hetta gera vit ikki meira við, tí vit eru bidnir um at gera nakað heilt annað, nevnilga rudda slóð fyri fullveldinum. Partur av okkara kanningum hava víst, at til ber at gera sáttmála millum landsstýrið
at hetta gera vit ikki meira við, tí vit eru bidnir um at gera nakað heilt annað, nevnilga rudda slóð fyri fullveldinum. Partur av okkara kanningum hava víst, at til ber at gera sáttmála millum landsstýrið
ríkidømi ella tí, sum í bók bókanna verður rópt Mammon. Í mínum arbeiðsrúmi hanga – ikki langt frá tí slóðbrótandi greinini eftir Èmile Zola – eitt fjarrit frá Ray Bradbury og eitt bræv frá Ursulu K. LeGuin
bál og skotið rakettir og buldrað nógv um ársskifti. Hetta fyri at rudda burtur tað gamla og rudda slóð fyri tí nýggja. Vit vita, hvat er hent í tí árinum, sum farið er, men hvat tað nýggja árið kemur at
genturnar góvu út plátuna Barnasangir. Síðan tá hevur tónleikur verið hennara eitt og alt, og hon slóð av álvara ígjøgnum við solofløguni Where it all begins í 1994. Fyrr í vikuni koma so seinasta útgávan
seg fyrr enn seinni. Talgilda heilsuskipanin er gott dømi um, hvussu nýhugsan og tøkni kann bróta slóð fyri enn betri skip- anum og tænastum í almenna geiranum. Við varligum fíggjarpolitikki og nýhugsan
