fyri samfelagið, og um vit hava skilt og viðgjørt málið nóg væl? Tað er gamalt, at tøgn ikki kemur á ting, og skoytast kann uppí, at tøgn er hin vissi deyði suðurøkisins. Óneyðugt mannafalsdalsstríð - ein
partur av lívi hennara. – Eg elski enn fótbólt og gleði meg til at fylgja við, men tað eru eisini onnur ting, sum eg nú havi hug at royna og raðfesta, og tí gevur tað nú meining at lata hesa stafettina víðari
redegørelse over bygdens og kirkens historie, fortalte bygdens forstanderskabsformand om de antikke ting, kirken har i dag, bl. a. en kirkebog fra 1865. ##med7## ##med13## Ved seks-tiden ankom kong Frederik
djúpar søguligar røtur. Og longu miðskeiðis í 19. øld, tá ið Danmark fekk sítt fyrsta demokratiska ting, valdu vit føringar eitt fólkavalt umboð inn á hetta tingið. Um vit nú hyggja at máli og mentan, so
í Trøð. Nú savnið er liðugt, hevur Grækaris A Joensen fingið nógvar lutir. – Hetta eru heilt gomul ting, og tey koma allastaðni frá. Sumt er arvað úr bygdini og kemur aftur, og tað haldi eg vera einastandandi
ein vanlukkuligan kíla heilt inn í málsliga mergin, tá ið ávísir politikarar drógu spurningin inn á ting og fløktu alt upp í ein vasa. Frammanundan var tað bara vanlig ósemja, ymsar áskoðanir millum manna [...] dugir at tosa føroyskt, ei heldur ein einstaklingur, sum 400 aðrir einstaklingar hava valt inn á ting. Tað gera fakfólk. Men tað heldur ein minniluti! – Hví verður herðsla løgd á minnilutan, tá ið meirlutin
sonevnda “tilmælið”, sum deildarleiðarin á løgmansskrivstovuni, Rúni Rasmussen, sendi løgtinginum undan fyrstu viðgerð av uppskotinum um at broyta hjúnabandslógina, so samkynd eisini [...] tygum til at atkvøða ímóti uppskotinum.« Soleiðis endar Rúni Rasmussen sítt skriv til Føroya løgting. Og meginparturin av tekstinum snýr seg eisini um, hvussu góð, gagnlig og uppbyggjandi hendan
sonevnda “tilmælið”, sum deildarleiðarin á løgmansskrivstovuni, Rúni Rasmussen, sendi løgtinginum undan fyrstu viðgerð av uppskotinum um at broyta hjúnabandslógina, so samkynd eisini [...] tygum til at atkvøða ímóti uppskotinum.« Soleiðis endar Rúni Rasmussen sítt skriv til Føroya løgting. Og meginparturin av tekstinum snýr seg eisini um, hvussu góð, gagnlig og uppbyggjandi hendan
danske nejflertal bør have lært regeringen og det politiske og fagforeningsmæssige magtapparat én ting, nemlig at folkeviljen ikke lader sig true ind på række til en ovenfra dikteret strækmarch. Lad den [...] sikkert kan enes om at få gennemført, og hvis flertallet og oppositionen i Lagtinget kan enes om nogle ting, så burde der også være fælles grundlag for regeringen og landsstyret. Statsstøtten er det springende
ein, um hesin er álítandi ella ei. Hevur tú tær sannroyndir, at hesin kann finna uppá at gera órein ting bara til stuttleikar, so fert tú ikki at blunda og gapa, um hesin biður teg um tað. Á sama hátt, um [...] ikki spurning við allar hinar leiðslurnar (hesar sigur Sonni aðrastaðni í viðmerking sínari, at vera ting, stjórnir, stjórar, formenn, o.s.fr.). Hví í allari víðu verð skuldu vit so sett spurning við leiðsluna