eru Guds hugsanir hægri enn okkara. Tað vil við øðrum orðum siga, at Gud hevur ikki somu hugsanir um ting sum vit hava. Og hvussu kundi hann tað? Fyri tað fyrsta er Gud ikki bundin at umstøðum og tíð, eins

rdøgunum í familjuni, har onkur var, sum altíð vartaði upp við politiskum hugsanum. -Tá vóru tvey ting at velja ímillum, sigur Eivind. At fara aktivt upp í politiskt arbeiði ella púra at fáa vaml. Sálvur

fyrr skrivað um hetta mál. Men nú kann staðfestast, at løgtingið er meira eitt eiti enn eitt veruligt ting. Løgtingið skuldi verið hægsta vald Samb. nýggju stýrisskipanarlógina hevur tingið tvinnar høvuðsuppgávur

fyri samfelagið, og um vit hava skilt og viðgjørt málið nóg væl? Tað er gamalt, at tøgn ikki kemur á ting, og skoytast kann uppí, at tøgn er hin vissi deyði suðurøkisins. Óneyðugt mannafalsdalsstríð - ein

partur av lívi hennara. – Eg elski enn fótbólt og gleði meg til at fylgja við, men tað eru eisini onnur ting, sum eg nú havi hug at royna og raðfesta, og tí gevur tað nú meining at lata hesa stafettina víðari

redegørelse over bygdens og kirkens historie, fortalte bygdens forstanderskabsformand om de antikke ting, kirken har i dag, bl. a. en kirkebog fra 1865. ##med7## ##med13## Ved seks-tiden ankom kong Frederik

djúpar søguligar røtur. Og longu miðskeiðis í 19. øld, tá ið Danmark fekk sítt fyrsta demokratiska ting, valdu vit føringar eitt fólkavalt umboð inn á hetta tingið. Um vit nú hyggja at máli og mentan, so

í Trøð. Nú savnið er liðugt, hevur Grækaris A Joensen fingið nógvar lutir. – Hetta eru heilt gomul ting, og tey koma allastaðni frá. Sumt er arvað úr bygdini og kemur aftur, og tað haldi eg vera einastandandi

ein vanlukkuligan kíla heilt inn í málsliga mergin, tá ið ávísir politikarar drógu spurningin inn á ting og fløktu alt upp í ein vasa. Framman­undan var tað bara vanlig ósemja, ymsar áskoðanir millum manna [...] dugir at tosa føroyskt, ei heldur ein ein­staklingur, sum 400 aðrir einstak­lingar hava valt inn á ting. Tað gera fakfólk. Men tað heldur ein minniluti! – Hví verður herðsla løgd á minnilutan, tá ið meirlutin

so­nevnda “til­mælið”, sum deild­ar­leið­arin á løg­­mans­skriv­stov­uni, Rúni Ras­mus­sen, sendi løg­ting­i­num und­an fyrstu viðgerð av upp­skot­i­num um at broyta hjúna­bands­lóg­ina, so sam­kynd eis­ini [...] tygum til at atkvøða í­móti uppskotinum.« Soleiðis endar Rúni Ras­mus­sen sítt skriv til Føroya løg­ting. Og meginparturin av teks­t­i­num snýr seg eisini um, hvussu góð, gagnlig og upp­byggjandi hendan