seinnu helvt av 1800-talinum og veiðan vaks eisini. Í 1898 var hon 4600 tons, men árini vóru misjøvn og beit undan aldarskiftnumi fall samlaða veiðan niður undir 3000 tons. Veiðan vaks nakað aftur, tá motorbátarnir
tykist Stalin at hava sett í seg, at týskurin fór ikki at loypa á longu í 1941. Og eingin ávaring beit á honum. Tá ið Churchill varskógvaði USSR, tolkaði hann hetta sum eina roynd at birta upp undir eitt
frá. Samanhaldið millum leikararnar í grannafeløgunum var gott tá, og Jákup hevði millum annað arbeitt saman við Rúna Nolsøe í Thomas Dam. Tað kemur millum annað honum, Hans á Lag og Halli Danielsen fyri
skuldi siga teimum, nær ið teir skuldu boða til útróður. Onkur festi sær í ein kritheys og onkur annar beit sær í eina skrá, meðan teir stóðu har undir vegginum og tosaðu um útróðrarlíkindi og hvussu langt
lívssymbol sett upp ímóti týningini, og spurningurin er bara, um tey sleppa at mennast og ikki verða beitt av leið av bronglaðari sekterismu. At giftarmálið hjá tí unga parinum ikki stendur mát við tað velduga
