eitt vónbrot. Krag gleið alt meiri inn í tað hála hellið, at fukta góman í meira lagi, sigst - og doyði brádliga, bara 63 ára gamal – einsamur og púra ógagnnýttur! Svikið Løkke sneiddi, tann 31. august

krabbamein í høvdið og var ein av teimum TRF ynskti at hjálpa, tá tað varð sett á stovn í 2014. Tóra doyði árið eftir seytjan ára gomul. Eyð Matras er 55 ára gomul, - journalist og sjónleikari og býr í Klaksvík

uttanlands á nærum hvørjum ári. Eisini í heyst var hann burtur í nakrar vikur. Fáar daga, áðrenn hann doyði, koyrdi eg við honum inn á býráðsskrivstovuna. Hann hevði júst keypt bil og var sera fegin um hann

Ein kendur limur var Andrass Samuelsen, og hann skrivaði hesi minningarorð um Pedda, tá ið hann doyði í 1931: Med Vemod læste jeg i Dimma­lætting, at min gode gamle Ven P.C.F. Jacobsen er afgaaet ved

Fiskavrakari var hann í mong ár. Grindaformaður og limur av meinig­heits­ráðnum í Havn var hann til hann doyði. Frá 1930 arbeiddi hann á seglvirkinum saman við Niels Nielsen. Marius var eisini dúgligur trað­armaður

kirkju­garðinum, áðrenn lík­fylgið kom. Vit vóru á grøv­ini hjá for­eldr­un­um hjá Nielsi, mamma hansara doyði eitt ár áðrenn Niels. Eisini vóru vit við grøvina hjá pápa mínum, og hjá Marj­un, systur konu mína

Danmark, plagdi hann at vitja Hoff, og hann var eisini beinasamur, tá ið okkurt mál var at loysa. Hoff doyði í 1929. Keldur Elin Súsanna Jacobsen Beinta í Jákupsstovu Komandi partur verður greitt frá Ingu og

virðismeta tað, hóast eg sjáldan lurti eftir tí. Tað er torført, tí tað fær meg at sakna Jeff (Porcaro doyði í 1992 bert 38 ára gamal), og eg hevði ynskti, at eg var eitt sindur fittari og minni neurotiskur

Jacobsen ------------------ Mamma Niels Finsen, Johanne Sofie Caroline Christine, var fødd í 1830 og doyði í 1864, einans 33 ára gomul. Pápin var Hannes Finsen, sum var amtmaður í Føroyum. Niels Finsen og

Italia, valdi hann at seta pengarnar í hotellvinnuna, men tað gekk illa, og hann fór á húsagang. Hann doyði av hjartaslag í 1942, bara 56 ára gamal. Tað hoyrir við til hesa søguna, at tað vóru ikki bara rennarar