har millum træið og tess greinar kann forkomast og missast. Og tí verður heitt á okkum at verða verandi greinar á trænum, og so sjálvandi ikki at spotta ella speireka hesa okkara gávu og lívssamband, sum [...] royta nálir og bløð av greinini í neðra fyri soleiðis at fríðka seg sjálva ? heldur enn at tær allar áttu at peika á ta træið, har tær vóru settar og í lívi og levnaði royndu at byggja upp og lívga um træið [...] sjálvsøkni og maktgirnd bara at hugsa um sjálvan seg og sína egnu grein. Eitt træ er ein heild, har allar greinarnar eiga at sleppa upp í part ? har tær allar fingu sína uppgávu at røkja, og so skuldi verið

móttaka Guds ríku signing og frelsu og lív gjøgnum orð og sakramentir. Vit skulu als ikki gera nakað til frelsu, tí alt er gjørt. Vit skulu bert hoyra og móttaka. Og tað vil siga, at vit hava eitt pláss í [...] Guds hendur. Vit eru sett at trúgva og elska. Vit fáa frá Gudi ? gjøgnum gudstænastuna ? megi og kraft til at virka í heiminum. Men tað, vit eru og virka, kunnu vit bert takka Gudi fyri. Gud livir og virkar [...] gevur okkum megi til at trúgva og elska og virka í Guds víngarði. Alt samalt er gáva frá Gudi. Og vit skulu geva kærleikans gávu víðari til næstan. Trúgvin og kærleikin og vónin eru andans gávur til okkara

ævigt lív saman við Guði og Jesusi og øllum teimum, sum undan okkum eru farin og sum livdu og doyðu í trúnni á Jesu frelsuverk. Tað menniskja, sum livir í lívssamfelagi við Guði, og livir av øllum tí, sum [...] sum vit bóðu um. Og tað kann eisini tykjast rætt, - at vit ikki fingu tað soleiðis, sum vit bóðu um, at fáa tað. Men Guð, hann sum skapað hevur himmal og jørð bert við einum orði, og Guð, hann, sum í Jesaja [...] eftir okkara egna vilja og ynskjum. Men soleiðis lærdi Jesus lærusveinar sínar at biðja. Vit hava so lætt við at heita á Guð tá ið vit eru í neyð, -ella tá ið vandarnir lúra, og rætt er at gera tað. Vit

smáum barnasengrum, og har tey eru við í borðbøn og kvøldbøn áður enn tey sjálv duga at leggja hendur saman og siga orðini rætt! Vælsignaðu heim, har søgan um Jesus verður søgd aftur og aftur fyri smáum [...] sjómaður og sigldi í langfarasigling og var burtur í ár í senn, meðan mamman so var heima hjá børnunum. Á einum chatolli í stovuni stóð eitt bílæt av pápanum, men tað var so undarliga slitið og handskað [...] Men hann helt seg frá at spyrja inntil sunnudagurin kom, og tá kom eisini loysnin. Tá ið tey høvdu etið døgurða, tók mamman bílætið niður og savnaði børnini um seg. Síðani byrjaði hon at siga teimum frá

verða roynsla okkara, hesa føstuna. Og í ferðalagnum við honum fáa vit tann friðin og ta gleðina í hjarta, at ósigurin vendist til sigurs, sorgin broytist til vón og deyðin til lív. Tað er hendan lærdómin [...] Men hann tók teir tólv til sín og segði við teir: »Sí, vit eru á ferð niðan til Jerusalem, og alt tað sum skrivað er av profetunum, skal fullbúgvast menniskjusoninum. (Luk. 18,31) Vit eru nú byrjað upp [...] tala um líðingarsøgu várs Harra Jesus Krists. Prædikutekstir og sálmar fara at vera merktir av hesum, at Várharra tók heimsins synd á seg, og bar hetta alt, okkara vegna, til krossin. Ikki er mangt í dag

vinarliga við tann yngra, og gav honum góð og hyggin ráð. Hin yngri hevði ongan hug at lýða á sovorðið nakað, og tók orðið av hinum og helt fyri: »Hvat skal eg gera við tveimum tómum hondum?« Hin gamli hugdi [...] rættvísi. Fleiri enn ein tala um heimsins neyð og elendigheit, sum er veruleiki manga staðni í heiminum. Hesa føði fáa vit í bløðum, sjónvarpi og útvarpi, og soleiðis fáa vit ein part av veruleikanum at [...] Tveir mans, annar ungur og hin eldri, gingu sær ein túr eftir høvuðsvegnum í heimbýi teirra. Hin yngri var í ringum hýri. Hann gramdi seg um peningaloysi og svartar framtíðarvónir. Hin eldri talaði vinarliga

hevur nógv at læra og royna, er hetta eisini galdandi tey, sum fylgja Jesusi. Guds børn treingja til vegleiðing, áminning og troyst. Og sum tey soleiðis fylgja honum, læra tey at liva rætt og tæna sínum næsta [...] halda tey ikki, tey hava fyri neyðini, og so slettis ikki sum tí krossfesta fyri synd og neyð teirra. Men at tæna og gera góðar gerðir, tað halda tey er neyðugt. Og rætt er tað, at gerningar hava týdning [...] Trúgvin á Jesus sum veitir okkum fyrigeving og frelsu, og hon føðir gerningar, sum æra Gud og gagna næsta okkara. Við trúnni fáa vit viðurskifti við Gud í lagi, og við okkara gerningum tæna vit næsta okkara

til mannalívið hoyra stúran og ótti. Vit stúra fyri, um vit fáa nóg mikið av tí tímiliga, um vit fáa nóg nógvar pengar og ríkidømi til dagin og vegin og til lívsins uppihald. Og hetta er kanska natúrligt [...] lívinum og so verða allar gátur loystar og allir spurningar svaraðir. Nei, als ikki. Men so at skilja, at tú fært samanhang í lívinum og fært megi og kraft frá Gudi til at tulka tað, sum hendur við tær [...] undir Guds ávirkan og leiðslu. og tað er liva kærleikans lív í einum hørðum og køldum heimi. Men tað er soleiðis at verða salt og ljós í hesum heimi. Tað er at verða kærleikans umboð og amboð. Tað er henda

Guðs hendur og so fara til arbeiðis, har vit nú einaferð eru sett, og kenna okkara ábyrgd og uppgávu. Her í heiminum verður tað vist ikki øðrvísi. Men tá ið vit fara yvirum til hitt æviga ljósið og ikki [...] sólskinsdagar uttan kross og trongdir í heiminum, men vit náa ongantíð hesum máli, og tó skulu vit stremba fram ímóti tí. Stríð og arbeiði í hesum heimi fyri friði, rættvísi og kærleika, er ikki nakað, [...] Jesus kundi ikki geva lærusveinum sínum ? og tí heldur ikki okkum ? lyfti um at sleppa undan sorg og mótgangi. Grundin er tann, at so leingi sum syndin og tí eisini ófullkomileiki er í heiminum, verður

grasið og blómurnar vuksu so væl í líðunum, sum tað ger um várið í Palestina. Men fólk hevði ikki nakað at eta. Ein smádrongur var komin aftaná fyri at sleppa av við nøkur byggbreyð og tveir fiskar og fáa [...] kríatúrini og urtir til menniskjans tænastu«, og tá ið Hann soleiðis »letur bera breyð av jørðini«, sum tað eitur í 104. sálmi(14). Hetta undurið ger Guð á hvørjum ári fyri eygum okkara, og tí meta vit [...] ósemjur og líðingar, hvussu nógv ið vit enn útvega okkum av materiellum ríkidømi. Trupulleikarnir og ósemjurnar økjast tvørturímóti í takt við ríkidømið. Tað gevur okkum ikki rætt til at gevast og setast