verða roynsla okkara, hesa føstuna. Og í ferðalagnum við honum fáa vit tann friðin og ta gleðina í hjarta, at ósigurin vendist til sigurs, sorgin broytist til vón og deyðin til lív. Tað er hendan lærdómin

myrkri, skínir Guðs æviga ljós støðugt í míni sál«. Hann upplivdi manga myrku løtuna. Men ljósið í hjarta hansara lýsti líka klárt fyri tað, og kastaði geislar sínar yvir andlit hansara og alt lív hansara [...] sum evangeliið um Kristus er. Tað eru ljósir dagar í lívi okkara, tá alt er so lætt og gott, og hjarta okkara er fylt av tøkk til faðir ljósanna, sum allar góðar gávur gevur. Men vit uppliva eisini myrkar [...] ferðist á so tung og myrk mær tykist henda gøta so lítið, á so lítið ljós at sjá. So ofta óttafult mítt hjarta bankar og teskar til mín: Ei tú ert hans barn so íðiliga mínir egnu tankar meg lokka í vantrúnnar

skapar altíð lív. Tað er andin, sum lívgar. Tað er andin, sum varðveitir Guðs orðið í einum reinum hjarta, so at vit verða styrkt í trúnni og verða hjálpt í veikleikum okkara. Tað er gleði og frøi, tá ið

tað dýrasta, hon átti. Tað var oyðsl. Men tað finst eitt oyðsl, sum Guð elskar. Tað kemur frá einum hjarta, sum vil gera alt fyri Hann. Ein tílíkur kærleiki er meiri verdur enn eitt og hvørt slag av tilætlaðum

lívið, so øll tilvera okkara verður signað av Gudi. Frelsarin er her, hanne r tær nær, hanne r í hjarta tínum. Tak hann uppá orðið. Og at taka hann uppá orðið er at trúgva, elska og vóna. Alt hetta fært

siga, at hann hevur við lív og tilveru okkara at gera. Eingin er í grundini einsamallur. Gud er í hjarta okkara, har er bústaður hansara. Ja, hann opinberar seg á serligan hátt í kristna felagsskapinum [...] menniskja. Tað er júst tað, jólini siga okkum. Gud er nær, ikki longur ein fjarur Gud. Hann er í hjarta okkara og hann er í kristna felagsskapinum. Og hann er har, trúgvin og kærleikin eru. Gud gjørdist

Maria moy, okkum ein fyrimynd, tá ið sagt verður um hana, at hon goymdi øll hesi orð ? Guðs orð ? í hjarta sínum. Og við hesum í huga kunnu vit tí svara: »Vit fáa hjálp til tess millum annað við trúliga at

saman við Jesusi." Latum okkum biðja við sálminum í Gamla Testamenti: "Kanna meg, Guð, og kenn mítt hjarta, rannsaka meg og kenn mína hugsan! Vita, um eg gangi á glatanarvegi og leið meg hin æviga vegin!"

øllum tí, sum Gud Heilagur Andi vil vælsigna okkum við. Tað er: Frelsuvissu, frið og ósigandi gleði í hjarta, kærleika til brøður og systrar í Harranum, tænandi sinnalag o.s.fr. Trúgvin á hin upprisna Jesus

stórleika. »Hann veldisverk hevur útint við armi sínum, og hevur spreitt sundur hini hástóru í hugsan hjarta teirra. Høvdingar hevur hann rindað úr hásæti niður og sett lítisverd hátt.« Hugsa vit okkum um,