røsk. Tú var ein góð kona og ikki minst ein super mamma, tey elskaðu teg, vit sóu hvussu nógv tey vitjaðu og stukku inn á gólvið at heilsa uppá, og tað var báðar vegir. Tá tey so blivu vaksin og ommubørnini

Kristin gubbi lullar, og er farin heim til jesuspápa. Tað segði hann, tá ið vit herfyri vóru og vitjaðu grøvina hjá tær. Vit hava verið vinmenn síðan fyrsta dagin, ið vit komu at kennast. Altíð hevur tað

tónar úr bratsjini í skúlanum, og ljómurin fangaði bæði okkum sum starvast í skúlanum og tey sum vitjaðu. Tað var nakað serstakt við spæli hansara, líka so fjøltáttað sum Nikos var sum menniskja. Nikos

inn og fóru beinanvegin at kanna húsini, um tey vóru líka, sum tey vóru síðst, tá ið vit vóru og vitjaðu. Tú sat altíð og fekk tær ein drekkamunn einsamøll við borðið. Sum oftast hevði tú eina breyðflís [...] leingi á Røktarheiminum, at tú fekst tað við, at tú hevði fingið fast pláss har, men tá vit vóru og vitjaðu, royndi tú at spyrja um tíðindir norðanifrá. Tað er ikki altíð so nógv at frætta, men vit royndu

Ikki vardi tað okkum, tá ið tú og Hallgerð vóru og vitjaðu okkum, sum tit so ofta gjørdu, beint fyri páskir í ár og søgdu, at tit skuldu við flogfari til Danmarkar til dóttur tykkara, Eyðbjørg, og eftir

hvønn annan, og hvat tosaðu vit mest um - útróður sjálvandi, Grethe og tú vóru eisini her niðri og vitjaðu okkum. Eisini frøddist eg yvir at tú var so glaður fyri arbeiði títt á røktarheiminum. Tað var ógvuliga

stóð fyri. Hann var eitt gott fólk, og ilt búði ikki í honum. Sunnudagin eftir at tú var farin, vitjaðu vit yviri í Klokkaragøtu - Gunnar, Heri, Bogi og eg. Bjarki hevði forfall, og Jóhan var júst farin

saman við sínum allar kærastu. Til serligar løtur vitjaðu vit heimið hjá teimum Heina og børnunum Regini, Óðini, Ingeborg Lilju og Heimi - og tey vitjaðu her. Hóast hon var sjúkrameldað, so varðveitti hon

væl dámd. Hetta sást eisini aftur í tíðini á sjúkrahúsinum, tí altíð vóru tær mangar í tali, ið vitjaðu hana, -líka til tað seinasta. Hesar sakna hana óivað nógv nú. "Góða gumma. Takk fyri alt tú vart

fyrst fóru at lurta eina løtu eftir frálíku kórunum. Hetta var ein góð og hjartanemandi løta. Vit vitjaðu eisini á restaurant Hereford hjá Johannes Brandal, trúgva vini Jógvans heilt frá ungum árum, har