at sleppa hundratals av sethúsaeigarum uppá fjall. Men hatta er ikki rætt. Trupulleikin er, at hann spyr fíggjarnevndina um pengar til rentustuðul nakrar mánaðir eftir, at pengarnir eru brúktir. Og tað var
frægt álit á sínum egna, at man noyðist at byrgja seg inni við avoldaðum tjóðskaparligum hugmyndum?, spyr Ole Wich, sum metir, at føroyskir tónleikarar hava gingið undan. – Tónleikararnir hava sæð útheimin
- Tað er ein áhugaverdur spurningur, og markið er gruggut og ógreitt. Tað er alt eftir, hvønn tú spyr. Summi hava onga skomm skapta. Tey kunnu helst flenna eftir øllum, uttan mun til, hvussu kensluleyst
skjótast gjørligt fáa Gneygjus heim aftur ella fáa hann dripnan. “Hví sigur tú tað í slíkari øði?” spyr Johan. Hann fekk at vita hví. Jú, hann skuldi hugsa um, hvat ið kundi gerast. Tá sissaðist Gamli
aftrat. Tá bar til at fáa játtað eitt lán uppá 10.000 kr. frá Sjóvinnubankanum. Tórstein Petersen spyr seinni, hvat eg skuldi brúka skipið til? Tá hevði eg avgjørt, at talan skuldi vera um troling og
Artúvertin skrivar í einum yrkingasavni sínum: Carl Jóhan/hvat var áðrenn hann. Tað veldst um, hvønn tú spyr, sjálvandi. Summi vildu sagt, at onki var, áðrenn Carl Jóhan. Onnur vildu sagt, at Carl Jóhan er ein
bókina í fýra bólkar ella partar. Høvuðsparturin kundi snúð seg um tey orð og annað, ið Orða¬bók¬in spyr lurt¬ararnar um, og sum teir síðan svara til. Hesin partur kundi itið “Lurt¬ar¬arn¬ir spurdir”. Ann¬ar
Collins, rithøvundurin til bókina “Good to Great”, ið eg nevndi, sigur, at um tú verðuliga innast inni spyr teg sjálvan, “hví skulu vit royna at skapa nakað sum er framúr”, so ert tú óiva komin á skeiva hyll
á, at ofta hava t.d. íløgur verið bólkaðar sum rakstur. - Men er t.d. umvæling rakstur ella íløga, spyr Magni, sum eisini ávarar ímóti, at vit kunnu enda aftur í 80’unum, nú partafeløg hefta fyri skuld
longur at tosa svínoyarmál við gamla vinmannin fyri síðani at skifta til havnarmál, tá síðumaðurin spyr teg um okkurt, meðan vinurin úr Svínoy hoyrir teg. Tørvur á evsta mynduleika Spurningurin um eitt
