eina lívsneyðuga dimensión, ein spontanitet og eina trúgv, sum ikki er bangin fyri at dálka sína hendur av ótta fyri, hvat hini siga; serliga tey, sum hava sítt uppá tað turra, bæði andaliga og materielt

hansara og gera tað, hann har biður okkum, og so biðja til hansara og leggja alt okkara í hansara hendur. Lat okkum tosa við hann sum við ein góðan vin um øll viðurskifti. Og lat okkum ikki gevast. Í orðinum

lið tína stendur hann og sigur: Óttast ikki, eg eri tín endurloysari. Gev teg trygt yvir í mínar hendur. Einki er ov tungt og trupult fyri meg! Amen! John S. Myllhamar

syndanna fyrigeving, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, -tað kann trykt leggja lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín, sum í himli so á jørð! Amen! Sverri Steinhólm

altar. Tann, ið kennir Jesaja profet, veit, at Guð tekur ikki náðiliga móti gávum, sum blóðdálkaðar hendur rætta honum. Nei, fyrst eitur tað: ?Tváið tykkum, reinsið tykkum og fáið illgerðir tykkara burtur

Kristus ber okkum tann sterka boðskapin um, at hann vil og kann taka okkara ævigu leitan í sínar hendur og føra okkum heim til sín. Við sínum deyða og uppreisn hevur Jesus Kristus slóðað vegin inn í Guds

Mong av okkum eru upplærd við at leggja lív okkara í Harrans hendur. Og hóast alt er forgongiligt, har grasið visnar, og blóman følnar, stendur eitt eftir, og tað eru orð Harrans, ið standa til ævigar

næstan. Menniskju vilja fáa lut í Guds náði og kærleika. Tað er onkur, sum hevur sagt, at vit eru Guds hendur í heiminum. Vit eru sett inn í henda heim, fyri at vit skulu virka her í trúskapi. Vit skulu liva

vit duga als ikki at stýra okkum sjálv, at tað ikki førir til nakað gott, at vit taka ræði í egnar hendur. Tí bjóðar hann okkum, at hann vil stýra og ráða í øllum okkara lívsviðurskiftum, men harvið eisini

ika og guðstrúgv. Mamman sum hin friðberandi jarðiska, ið legði forløg barnsins í alvaldshendur. Hendur, ið røkka, har sjálvt móðirhond má sleppa. Náttin við síni skýmligu myrking, har skuggarnir hvørva [...] ika og guðstrúgv. Mamman sum hin friðberandi jarðiska, ið legði forløg barnsins í alvaldshendur. Hendur, ið røkka, har sjálvt móðirhond má sleppa. Náttin við síni skýmligu myrking, har skuggarnir hvørva